خواص میوه ها :

خواص میوه ها  :

انجیر :
چه خواصى دارد و چه استفاده هایى به شما مى رساند؟
انجیر از میوه هایى است که از قدیم آن را مى شناخته اند و در کتب مذهبى مسیحیان و مسلمانان از آن نام برده شده است و حتى در قرآن مجید به آن سوگند داده شده است .
مصریان باستان انجیر را از نظر دارویى مصرف مى کرده اند و نسخه هاى طبى زیادى از انجیر در کتابهاى پزشکى مصر قدیم وجود دارد.
انجیر انواع و اقسام دارد که به دو رنگ زرد و قرمز بیشتر دیده مى شود.
طبق آخرین تجزیه علمى که از انجیر کرده اند معلوم شده است انجیر داراى این مواد است

انجیر داراى آهن ، منگنز، کلسیم ، بروم ، ویتامینهاى آ و ب 1 و ب 2 و پ پ و ث مى باشد.
انجیر کال و نرسیده داراى اسیدى محرک است .
صد گرم انجیر تازه داراى صد کالرى ولى صد گرم انجیر خشک داراى دویست و پنجاه کالرى حرارت است

خواص انجیر:
انجیرى که خوب رسیده و تازه باشد مغذى و زود هضم مى شود و چون زود تخمیر مى شود باید پس از چیدن از درخت مصرف کرد، یا در یخچال در درجه کمى از برودت نگهدارى کرد.
- انجیر براى ورزشکاران غذایى مطلوب است .
- براى کسانى که یبوست دارند ملین است .
- انجیر ادرارآور است و کسانى که به خروج ادرار احتیاج دارند باید مصرف کنند.
انجیر سینه را نرم مى کند، جوشانده انجیر با کشمش دواى بزرگسالان و کسانى که از بستر بیمارى برخاسته و دوران نقاهت را مى گذرانند و همچنین پیران و ورزشکاران است

زنان حامله باید انجیر مصرف نمایند.
جوشانده چهل تا دویست گرم انجیر در یک لیتر آب براى برونشیت مزمن ، زکام ، گرفتگى صدا مفید است . مربا و کمپوت انجیر هم براى اشخاصى که مبتلا به یبوست هستند موثر است .
کسانى که مى خواهند از انجیر براى دفع یبوست استفاده کنند باید سه یا چهار انجیر تازه را که چهار قطعه کرده اند در نیم لیتر شیر بجوشانند تا پخته شود و آن را با دوازده عدد کشمش صبح ناشتا بخورند. یا به طریقه دیگرى عمل کنند به این ترتیب که شب 6 عدد انجیر خشک را در یک لیوان آب بخیسانند و صبح ناشتا آن را بخورند. جوشاندن برگ انجیر به مقدار بیست و پنج تا سى گرم در یک لیتر آب براى معالجه سرفه و اختلالات جریان خون مفید و موثر است .
خانمهایى که مبتلا به بى نظمى عادت ماهانه شده اند اگر جوشانده برگ انجیر را چند روز قبل از عادت ماهانه مصرف نمایند جریان آن را منظم و مرتب خواهد کرد. شیر سفیدى که از دم برگها و یا خود میوه ها خارج مى شود بهترین درمان میخچه و زگیل است که باید آن را صبح و شب روى میخچه پا گذاشت تا آن را زایل کند.
برگهاى درخت انجیر کاملا ظروف آشپزخانه را پاک مى کند. خانمهایى که مى خواهند ظروف آشپزخانه خود را کاملا پاک و صیقلى کنند مى توانند از برگ انجیر استفاده نمایند

انگور:
براى چه کسانى خوب است و چه فوایدى دارد؟ انگور از میوه هایى است که چون دنیا قدیمى است و از آثارى که در قرون گذشته باز مانده و به دست ما رسیده است معلوم مى شود طرفداران کتب بقراط که چند صد سال پیش از ظهور مسیح زندگانى مى کردند آن را براى معالجه امراض به کار مى بردند.

انگور چه دارد؟
از آخرین تجزیه علمى که از انگور کرده اند انگور این موارد را دارد

در تفاله انگور شصت و دو درصد پوتاسیوم ، منگنز، کلسیم ، منیزیم ، سدیم ، اکسید آهن و منیزى ، کلر، سیلیس 182/2 درصد، آسید فوسفریک ، ید، آرسنیک 17 درصد وجود دارد.
انگور سرشار از ویتامینهاست چنان که پنجاه واحد ویتامین آ، دویست واحد ویتامین ب 1 و ب 2 و کمى ویتامین ث دارد. یک کیلو انگور داراى 150 تا 120 گرم قند از نوع گلوکوز و لولوز است که بعضى پزشکان آن را عامل ایجاد خون مى دانند و کبد آن را به راحتى هضم و جذب مى کند و برعکس قند صنعتى بار کبد را سنگین نمى کند.
جدیدا کشف کرده اند که قندهاى مصنوعى وقتى به افراط مصرف شوند موجب کمبود املاح معدنى در بدن مى شوند.
انگور سیاه داراى یک ماده رنگى است که به نام (اونوسیانین ) معروف است و این ماده رنگى مقوى بدن است
انگور را با شیر مادر مقایسه کرده اند که جدول مقایسه آن به این شرح است

دکتر هرپن عقیده دارد که آب انگور شیر نباتى است که مواد غذایى آن به مراتب بیش از شیر حیوانى است .
مصرف یک کیلو انگور نهصد کالرى تولید مى کند بدون اینکه در بدن ضایعات پروتئینهاى مضر را ایجاد کند.
خواص انگور بطور خلاصه از این قرار است :
- خیلى زود هضم مى شود.
-براى عضلات و اعصاب ، انرژى بخش است .
-املاح معدنى براى بدن تولید مى کند.
-سموم بدن را دفع مى کند.
-کبد را تقویت مى کند و آن را به فعالیت سالم وا مى دارد.
-کار کیسه صفرا را آسان و ترشحات آن را سریع مى سازد.
- ملین است و یبوست را برطرف مى کند.
- اگر استعمال خارجى شود چین و چروک پوست را بر طرف کرده و طراوت و جوانى پوست را باز مى گرداند.

انگور براى چه کسانى خوب است و در چه مواردى مصرف آن تجویز مى شود:
-کسانى که کم خون هستند و یا دوره نقاهت را مى گذرانند و یا املاح معدنى بدن آنها کمبود یافته است .
-خانمهایى که حامله هستند انگور مثل موز، آلبالو و گیلاس ، توت فرنگى ، انگور فرنگى ، گلابى و سیب براى آنها مفید است
- کسانى که خسته و یا دچار ضعف بدن شده اند.
-کسانى که حرکات بدنى شدید دارند مخصوصا قهرمانان و پهلوانان میدانهاى ورزش .
- کسانى که سل دارند.
-کسانى که از کبد و یا طحال مریض هستند.
- کسانى که طبایع صفراوى و دموى دارند یعنى صفرا و خون بر آنها غلبه کرده است .
- کسانى که مبتلا به ورم مفاصل ، رماتیسم ، نقرس ، سنگ کلیه شده اند.
- کسانى که دچار بیمارى چاقى شده اند.
-بیمارانى که نفریت (ورم چرکى کلیه ها) گرفته اند.
-کسانى که دچار مسمومیت شده اند.
- اشخاصى که دچار عوارض فشار خون هستند.
-کسانى که دچار اختلالات هاضمه شده اند.
-اشخاصى که دچار اختلالات پوستى و کورک و دمل و اکزما هستند.
-کسانى که بخواهند پوست صورت خود را با طراوت و سالم و درخشان کنند.

چگونه باید انگور خورد و رژیم انگور گرفت :
انگور را در زیر آب جارى بگیرید و بشویید سپس آن را مطابق دستورهاى زیر مصرف نمایید.
-براى رژیم انگور باید اگر انگور مى خورید هر روز یک تا دو کیلو انگور و اگر آب انگور مى نوشید 700 تا 1400 گرم آب انگور را بنوشید و چیز دیگرى نخورید.
رژیم انگور به این ترتیب ادرار را زیاد مى کند، یبوست را برطرف کرده و لینت مى آورد، اسید اوریک را از بدن خارج مى کند، ترشحات کیسه صفرا را زیاد مى کند. دکتر لوکلر توصیه مى کند:
کسانى که مبتلا به اختلالات معدى هستند یا یبوست دارند و یا مبتلا به سنگ کیسه صفرا و یا سنگ کلیه یا مثانه هستند و یا مبتلا به ورم مفاصل شده اند و یا بیمارى پوستى و یا بواسیر و سل ریوى دارند با رژیم انگور معالجه مى شوند.
-کسانى که چاق هستند و مى خواهند رژیم لاغرى بگیرند باید هر ده روز دو روز فقط انگور بخورند و چیز دیگرى نخورند و مقدار انگورى که اشخاص چاق در دوره رژیم انگور باید مصرف نمایند یک کیلو و دویست گرم در روز است که هر ده روز دو روز باید رژیم انگور بگیرند.
-کسانى که مى خواهند سموم را از بدن خود خارج کنند باید هر روز سه لیوان آب انگور را در فاصله غذا بخورند و طورى وقت آن را انتخاب کنند که با ساعت غذا فاصله زیادى داشته باشد.
- آب انگور نرسیده (آب غوره ) خنک است و در مواردى که حالت تب بر بدن مسلط مى شود و براى معالجه آنژین ، و همچنین وقتى دهان ورم مى کند و یا سل ریوى پیدا شده است مصرف مى شود.
- آب انگور رسیده ادرار آور و ملین است و براى تمام امراضى که احتیاج به خروج ادرار و لینت مزاج است مصرف مى شود.
-کشمشهاى درشت را اگر پوست بکنند داراى تمام خواص انگور تازه است بعلاوه کشمش بیش از انگور تولید انرژى در بدن مى کند و مصرف آن نرم کننده سینه و خلطآور است که آن را در تمام بیمارى هاى ریوى ، قبضه الریه ، و امراض کلیوى ، مثانه اى ، کبدى مصرف مى کنند.
- شیره بهارى مو (اشک مو) به مقدار یک قاشق قهوه خورى صبح ناشتا براى دفع سنگ کلیه ، سنگ کیسه صفرا و شن کلیه و کیسه صفرا مفید و موثر است .

مصارف خارجى انگور:
-آب انگور به عنوان محلول شستشوى صورت براى خانمها بى اندازه مفید است و اگر خانمها پنبه به آب انگور بزنند و به صورت خود بمالند و ده دقیقه بگذارند بماند و خشک شود و سپس با آب نیم گرم که یک گرد (محتوى دو انگشت ) جوش شیرین در آن ریخته اند صورت خود را بشویند پوست صورت آنها صاف و درخشان خواهد شد.
- شیره بهارى یا اشک مو را به صورت کمپرس روى زخمها اگر بگذارند زود زخم را التیام مى دهد اگر چشم قرمز شده و یا پلک چشمان ورم کرده باشند اشک مو را در چشم بریزند خیلى زود این عوارض را از بین مى برد.

روغن مایع هسته انگور:
استخراج روغن مایع از هسته انگور در حقیقت در اول قرن نوزدهم میلادى کشف گردید ولى مطالعات و بررسیهاى دقیق علمى بر روى این روغن در طى جنگ دوم جهانى به عمل آمد.
تجزیه علمى روغن مایع هسته انگور ثابت کرد این روغن سرشار از اسیدهاى چربى غیر اشباع شده مى باشد که در حدود 80 درصد مى رسد و داراى عناصر ویتامین ((ا)) (E) مى باشد.
بسیارى از پزشکان رژیم مصرف روغن مایع هسته انگور را به بیمارانى که مبتلا به تصلب شرایین و یا امراضى قلبى و یا چربى بى اندازه خون شده اند توصیه کرده اند.
ترکیب روغن مایع هسته انگور در حرارت معمولى ثابت مى ماند. اگر این روغن را دو یا سه ساعت در حرارت معمولى بپزند هیچگونه ضایعه اى در آن پیدا نشده و مواد مسموم در آن به وجود نمى آید 

آلبالو:
میوه اى که براى بیماران قلبى و روماتیسمى فوق العاده مفید است و زیبایى و طراوت خانمها را تضمین مى کند.
کشت آلبالو در کشورهایى که تولید کننده آلبالو هستند روز به روز رو به توسعه است .
ایتالیا و آمریکا جزو اولین کشورهاى تولید کننده آلبالو هستند و بیش از دویست هزار تن هر ساله میوه آلبالو دارند، بعد از ایتالیا در اروپا کشور آلمان غربى است که محصول سالیانه آن به صد و پنجاه هزار تن مى رسد.
درخت آلبالو اصلا در ایران بوده است و از ایران به کشورهاى دیگر رفته و کشت شده است . منطقه اى که در قدیم درختان آلبالوى فراوان داشته در منطقه وسیعى از آناطولى ترکیه تا دریاى خزر بوده است .
در حال حاضر در مناطق مختلف ایران درخت آلبالو و میوه آن وجود دارد و بعضى سالها محصول فراوانى دارد که از آن به عنوان میوه استفاده مى شود یا آن را خشک مى کنند و یا از آن شربت و مربا و یا آلبالو پلو و یا خورش ‍ آلبالو درست مى کنند.
ارزش غذایى آلبالو زیاد نیست و صد گرم آلبالو فقط هفتاد کالرى دارد. آلبالو داراى ویتامین آ.ب . و ث مى باشد.
املاح معدنى آلبالو عبارت است از آهن ، کلسیم ، فسفر، کلر، گوگرد، منیزیم ، سدیم ، پتاسیم ، مس ، روى ، منگنز، کوبالت
قند آلبالو از نوع لولوز است و براى اشخاصى که دیابت دارند جذب آن آسان است .
آلبالویى براى خوردن خوب است که رسیده و تازه باشد علامت رسیدگى آن رنگ آن است که کاملا قرمز و درخشان باشد. از آلبالویى که رنگ آن کاملا قرمز نشده است و داراى گوشتى سفت است دورى کنید زیرا مصرف آن سوء هضم مى آورد و کار روده ها را مختل مى کند.
آلبالو وقتى تیره رنگ است و داراى لکه هاى قهوه اى است کهنه شده و رو به فساد گذاشته است . گاهى میوه فروشان براى این که آلبالو را خوش منظره سازند به آن آب مى زنند این کار زود آلبالو را خراب مى کند و آماده مى سازد که زودتر فاسد شود

چه وقت و چگونه باید مصرف کرد
وقتى آلبالو خوردید روى آن آب نخورید، مایعات به طور کلى روى میوه ها آن را ((باد کرده )) مى کند و این وضع براى دستگاه هاضمه خطرات جدى در بر دارد.
در فاصله غذاهاى اصلى مى توانید آلبالو را بخورید زیرا خیلى زود هضم مى شود یک مرتبه مقدار زیادى آلبالو نخورید بلکه به مقدار کم بخورید و در موقع خوردن هم خوب آن را بجوید.

آلبالو براى چه اشخاصى خوب نیست
کسانى که ورم روده دارند چون آلبالو ترش و سلولز دارد دیر هضم مى شود.
کسانى که از معده یا روده ها علیل هستند مى توانند آلبالوى پخته را به صورت کمپوت یا مربا مصرف نمایند البته در این موارد آلبالو چون پخته مى شود قسمتى از مواد حیاتى خصوصا ویتامین هاى خود را از دست مى دهد ولى به آسانى هضم مى شود. با وجود این بعضى از کسانى که از جهت معده و یا روده ها علیل هستند مى توانند هضم آلبالو را تحمل کنند به شرطى که صبح ناشتا به مقدار کم آن هم کاملا رسیده باشد مصرف نمایند.
کسانى که دیابت دارند مى توانند به حد اعتدال آلبالو بخورند زیرا قند آلبالو از نوع لولوز است و این قند را بیماران دیابتیک مى توانند جذب کنند.
اشخاصى که چاق هستند نباید آلبالو را به عنوان دسر یا غذاى اضافى علاوه بر غذاهاى مخصوص رژیم خود مصرف نمایند ولى به عنوان یک غذاى اصلى مى توانند آلبالو مصرف نمایند زیرا آلبالو داراى کالرى کمى است و شیپور اشتهاى کاذب را خفه مى کند!

چه کسانى باید آلبالو بخورند؟
کسانى که بیمارى کلیه دارند، اشخاصى که رماتیسم دارند اگر آلبالو بخورند از بروز نقرس در آنها جلوگیرى خواهد شد.
کسانى که بیمارى قلبى دارند چون آلبالو ادرارآور است پوتاسیوم آن از باقیمانده نمک در عروق جلوگیرى مى کند و به صورت ادرار آن را خارج مى کند و در نتیجه به قلب کمک مى کند.
خانمهایى که مى خواهند داراى رنگ درخشانى شوند و زیبایى چهره آنها مورد توجه قرار گیرد براى صاف شدن خون خود باید آلبالو بخورند.

مصارف دیگر آلبالو
جوشانده دم آلبالو بى اندازه ادرارآور است و کسانى که به حبس البول یا اختلال کلیه و یا مثانه مبتلا هستند باید آن را مصرف نمایند. براى تهیه این جوشانده باید سى گرم دم آلبالو را که خشک کرده اید در یک لیتر آب ده دقیقه بجوشانید و بعد آن را مصرف کنید. در طب جدید هم جوشانده دم آلبالو در مواردى که بخواهند خروج ادرار را زیادتر کنند مصرف مى شود.
مغز هسته آلبالو را مى کوبند و از آن روغن مایعى مى گیرند که قرنها است با موفقیت رماتیسم را شفا مى بخشد

بادام
میوه اى که سرشار از ویتامین ، قند، کلسیم و مواد چربى است .
بادام ، میوه درخت بادام است و همه ما کم و بیش با آن آشنا هستیم زیرا درخت بادام از درختانى است که زود به شکوفه مى نشیند و هنگامى که شکوفه هاى آن باز مى شود منظره قشنگى دارد و چترى رنگین و زیبا از گل بر درخت مى پوشاند.
بادام با این که حجم کمى دارد ولى مواد غذایى آن کامل است و بعلاوه وقتى ما آن را مى خوریم به ذائقه ما خوش مى آید و میل مى کنیم بیشتر و بیشتر بخوریم ولى باید بدانیم که این میوه مغذى وقتى زیاد خورده شود هضم آن سنگین مى شود و موجب ناراحتى معده و دستگاه هاضمه را فراهم مى آورد.
در تمام زمانها، بادام میوه اى مطبوع بوده است که هم به عنوان غذا و هم به عنوان دوا از آن استفاده مى کردند. ابوعلى سینا و زکریاى رازى پزشکان دانشمند ایرانى براى نرم کردن سینه ، آرام کردن سوزش ادرار، تقویت معده و ریه و پاک کردن روده ها مصرف آن را تجویز مى کرده اند. زکریاى رازى عقیده دارد که بادام هوش را زیاد کرده و تن را چاق مى کند.
دانشمندان و پزشکان عصر حاضر هم براى بادام خواص زیادى قایل هستند آنها عقیده دارند که بادام سرشار از ویتامین هاى ((آ)) و ((ب )) قند، املاح ، چربى ، روغن مایع ، مواد سفیده اى است و داراى یک ماده تخمیرى دیاستازیک به نام ((امولسین )) است .
بادام ، داراى مقدارى آهک و همچنین مقدار قابل توجهى فسفر است که این دو ماده معدنى اثر کاملى بر مغز و سیستم عصبى دارند. اگر بادام سبز داراى 88 درصد آب است وقتى کاملا برسد و خشک شود بیش از 40/4 درصد آب ندارد ولى در عوض مواد چربى آن زیاد مى شود. چنانکه بادام تازه و تر داراى 19/2 درصد چربى ولى بادام خشک داراى 20/54 درصد مواد چربى است و همچنین مواد ازت دار آن از 67/5 درصد به 10/18 درصد افزایش مى یابد.
پس بادام رسیده و خشک بى اندازه مقوى است و براى کسانى که دچار کمبود کلسیم شده اند غذایى عالى است . به همین جهت به خانمهاى آبستن مصرف آن توصیه مى شود زیرا بادام به همان اندازه که براى زنان باردار مفید است به همان اندازه براى جنین فایده دارد.
مقدار مصرف بادام باید حداقل در هر روز 6 عدد و حداکثر بیست عدد باشد و باید خوب و به آهستگى جوید و در دهان نرم کرد و با آب دهان مخلوط نمود و بعد فرو داد. بادام را به تنهایى و یا با انجیر و یا عسل مى توان خورد. از بادام شیرین ، روغن مایع شیرینى استخراج مى کنند که حکم مسهل را دارد. مقدار مصرف آن براى اشخاص بزرگ سال شصت گرم و براى بچه ها پانزده تا ده گرم است که باید صبح ناشتا خورد.
روغن بادام را وقتى برونشها تحریک شده اند مصرف مى کنند، دکتر ((برتوله ))نقل مى کند که دیوسکورید روغن بادام را براى آسان کردن خروج سنگ مثانه تجویز مى کرد. استعمال خارجى روغن بادام تقریبا به همان اندازه مصرف داخلى آن است چنانکه اگر بخواهند امعا را تقویت کنند باید پایین شکم را با روغن بادام صبح و شب مالش دهند.
خیلى اشخاص نمى دانند که اگر زخم اگزما را با روغن بادام شیرین چرب کنند در بهبود آن تسریع خواهد شد.
روغن مایع بادام شیرین براى آرام کردن درد گوش خیلى مفید است نیم قاشق قهوه خورى کوچک روغن بادام را شب موقع خواب در گوش ‍ بچکانید و بخوابید به این ترتیب خیلى زود درد گوش شما آرام مى شود. چنانچه روغن بادام شیرین را به اندازه مساوى با کره و کاکائو مخلوط سازید و گرم کنید تا خوب با هم مخلوط شوند پمادى به دست خواهید آورد که براى دستهاى ترک خورده خیلى مفید و موثر است و مخصوصا در زمستانها دستها را نرم نگه مى دارد.
مخلوط تخم مرغ زده با روغن بادام شیرین داروى آرام بخش براى دردهاى بواسیر است که باید آن را روى موضع مالید.
شیر بادام:
شیر بادام را براى درمان تشنج ، عفونت معده ، روده ها و مجارى ادرار مصرف مى کنند. مصرف شیر بادام براى معالجه تپش قلب ، سرفه هاى پى در پى نیز فایده دارد و مصرف مى شود.
براى تهیه شیر بادام باید پنجاه گرم بادام را در آب نیم گرم خیس کنید و سپس پوست بکنید و بعد آن را با کمى آب سرد بکوبید تا خمیرى به دست آید. بعد آن خمیر را در بقیه یک لیتر آب حل کنید و پنجاه گرم عسل به آن اضافه نمایید و سپس از پارچه نازکى آن را بگذرانید تا صاف شود و مصرف کنید:
خمیر بادام تلخ به جاى صابون در شستشوى زخم اگزما مصرف مى شود. شستشو با این خمیر جوشهاى قرمز پوست را از بین مى برد و همچنین اگر زیر بغل و یا پاها را که اغلب عرق مى کند و بوى بد مى دهد با خمیر بادام تلخ بشویند بوى بد آن را برطرف خواهد کرد

پرتقال
میوه اى که براى پیر و جوان و خردسالان مفید و انرژى بخش است .
در دنیا بیش از صد جور پرتقال وجود دارد اصل این میوه از چین بوده است و از چین به هند، ایران ، سوریه و مصر رفته است . جنگجویان صلیبى پرتقال را به اروپا بردند و کشت آن را در کشورهاى حوزه مدیترانه ترویج کردند.
در قدیم پرتقال براى اروپاییان میوه لوکسى بود. بچه ها آن را نمى شناختند. و بزرگترها در موقع عید نوئل یک پرتقال هدیه مى گرفتند. به همین علت است که در اروپا به پرتقال میوه نوئل هم مى گویند.
ولى اکنون پرتقال میوه اى است که در دسترس همه قرار گرفته و مخصوصا در زمستان که میوه هاى دیگر نایاب مى شود این میوه به حد وفور وجود دارد و براى علاقه مندان آن به منزله نعمت بزرگى است .
پرتقال چه خواصى دارد؟
پرتقال میوه ممتازى است که سرشار از ویتامینها، مخصوصا ویتامین ((ث )) مى باشد. پرتقال داراى املاح معدنى فسفر و آهن و مخصوصا کلسیم است .
یک پرتقال به وزن متوسط معمولى داراى 65 میلى گرم کلسیم است . به علت طعم ترشى که دارد که بعضیها این میوه مفید را متهم کرده اند که املاح بدن را کم مى کند. حال آن که خود این میوه سرشار از املاح معدنى است و کمبود املاح را در بدن جبران و ترمیم مى کند.
آب پرتقال مثل آب دیگر میوه ها داراى خاصیت قلیایى کننده خون است و به بدن کمک مى کند تا افزایش ترشى خون برطرف شود، اسید خون در صورتى افزایش مى یابد که غذاى ما داراى مقدار زیادى گوشت و مواد چربى باشد به همین جهت است که دکتر ((گیلورد هاوزر)) غذاشناس ‍ نامى توصیه مى کند کسانى که زیاد گوشت مى خورند باید در مقابل سبزى و میوه هم بخورند تا خون آنها معتدل شود.
از ویتامینهاى دیگرى که در پرتقال است و تقریبا از هر صد گرم پرتقال پنجاه میلى گرم آن این ویتامین هاست ویتامین ((ب 1)) و ((ب 2)) مى باشد که به صورت رگه هایى در پرتقال وجود دارد.
آب پرتقال تازه نوشابه نشاط آورى است که ضد عفونى کننده است و کالرى آن خیلى کم است . بطورى که یک لیوان بزرگ آب پرتقال فقط پنجاه کالرى حرارت تولید مى کند.
شاید بعضى از اشخاص که روده علیلى دارند نتوانند پرتقال تازه را تحمل کنند. این اشخاص باید آب پرتقال را با کمى آب خالص و یک قاشق عسل مخلوط کنند و بنوشند.
روغن هاى مایع معطر که طعم خاصى به پرتقال مى دهد خواص ضد عفونى دارد و عمل این روغنهاى مایع با عمل ویتامینهاى ((ث )) یکى شده و دستگاه بدن را در مقابل عفونتهاى مختلف حمایت مى کند.
چه کسانى باید پرتقال بخورند؟
پرتقال براى همه از پیر و جوان و خرد سال مفید است و براى هر سنى و هر مزاجى مى باشد. آب پرتقال تازه را بدون هیچگونه عوارض ناگوارى مى توان به بیماران و کسانى که دوره نقاهت را مى گذرانند تجویز کرد مگر این که از نظر هضم ناراحتى زیادى داشته باشند. مصرف پرتقال را مخصوصا به بچه هاى خیلى کوچک به ورزشکاران به زنان آبستن ، به مادران شیرده و به اشخاص چاق و تنومند تجویز و توصیه مى کنند.
توصیه به خانمهایى که به زیبایى خود علاقه دارند.
اگر خانمها هر شب بعد از اینکه آرایش خود را پاک کردند گوشت پرتقال له شده را روى صورت و گردن و شانه ها و دستان خود بگذارند و پس از پانزده یا بیست دقیقه بردارند و به این وسیله ماسک زیبایى بگیرند پوست نرم و شادابى پیدا خواهند کرد که هیچ وقت چین نخواهد خورد و اگر چین و چروکى داشته باشد رفته رفته برطرف خواهد شد.
اگر کفش و کیف چرمى دارید که مى خواهید براق شود، پوست پرتقال را اول روى آن بمالید و بعد یک دستمال پارچه اى نرم را روى آن بکشید تا برق اول خود را بدست آورد اگر یک پرتقال را که دانه هاى میخک در آن فرو کرده اید در قفسه لباستان آویزان کنید لباسهاى شما از خطر بید زدگى مصون خواهد بود

پسته
این خوراکى لذیذ، داراى چه خواصى است و درباره اش چه گفته اند؟
آقاى دکتر ((هانرى لوکلر)) در کتاب خود به نام ((میوه هاى فرانسه )) مى نویسد: ((نام پسته یا ((پیستاس )) از شهر ((پستیاک )) یکى از شهرهاى سوریه گرفته شده است که سالها پیش از این درخت آن بطور وحشى در آنجا مى روییده است و از آنجا به تمام کشورهاى عالم پراکنده شده و کشت آن در همه جا تعمیم یافته است .
کشورهاى حوزه مدیترانه زودتر از همه کشورها کشت آن را شروع کردند. پسته را مردم قدیم مثل پادزهر مى دانستند و عقیده داشتند که بهترین تریاق براى نیش حیوانات مسموم است .
ابن سینا پزشک نامور ایرانى به علت رنگ درونى مغز پسته که شبیه رنگ صفرا است آن را بر ضد عفونتهاى کبدى ، براى جلوگیرى از تهوع و استفراغ و براى تقویت دهانه معده و قوت قلب مفید مى دانست و مصرف آن را تجویز مى کرد و براى تقویت قواى جنسى موثر مى دانست .
بعد از ابن سینا، در قرون وسطى پزشکان دیگرى نیز اصول او را اقتباس ‍ کردند و به بیان دیگرى در خواص پسته داد سخن دادند چنانکه ((ژوفروا)) پسته را در ردیف دواهاى تقویتى براى دوران نقاهت مى دانست و عقیده داشت پسته براى کسانى که بر اثر سل و یا بیمارى دیگرى لاغر شده اند و یا کسانى که سرفه مى کنند و یا دچار اختلال کار کلیه شده اند، دواى تقویتى کامل و موثرى است . ((پیرپومه )) در کتاب خود که به سال 1694 منتشر شد مى نویسد:
((پسته یکى از ترکیبات دارویى جالینوس است تا با مصرف آن پیرمردان قواى از دست رفته خود را باز یابند.))
در قرن شانزدهم و هفدهم میلادى از پسته روغن مى گرفتند و روغن پسته را براى نرم کردن سینه و آرام کردن دردهاى کلیه و کبد به کار مى بردند و این روغن را از رو به جاى دردناک مریض مى مالیدند و مالش مى دادند و هم چنین آن را به عنوان خوراکى به بیماران کبدى و کلیوى مى خوراندند و عقیده داشتند که روغن پسته آدم لاغر را چاق مى کند و تولید نطفه را در او افزون مى سازد و سرفه و درد ریه را شفا مى بخشد.
امروز پسته از نظر طبى این خواص را در نظر پزشکان ندارد ولى از نظر غذایى یکى از هسته هاى مغذى است که بیشتر به عنوان تنقل از آن استفاده مى کنند.
مارکومو نتالتو پسته را تجزیه کرده و معلوم شده است داراى مواد زیر است :
1- آب : 93/7 درصد. 2- مواد چربى : 72/45 درصد. 3- پروتئین : 58/22 درصد. 4- مواد رنگى : 64/17 درصد. 5- خاکستر 14/3 درصد. 6- سلولوز: 99/2 درصد.
گمان نزدیک به یقین این است که پسته یکى از میوه هاى ایرانى است که گهواره اصلى پرورش آن در همین سرزمین ایران بوده است و از این سرزمین به آسیاى صغیر و اروپا و کشورهاى دیگرى راه یافته است .
دلیل این ادعا لوحهایى است که چند سال پیش در اسپانیا کشف شد و در این لوحها مذکور است که چهل سال پیش از میلاد مسیح شاهنشاه ایران براى پادشاه یونان ، بوسیله سفیر خود پسته ایران را هدیه فرستاد و پادشاه یونان از این هدیه خوشش آمد و از پادشاه ایران بذر پسته و زارع و باغبان آن را خواست و شاهنشاه ایران آن را فرستاد و این پسته کارى در خاک فعلى ترکیه که آن موقع جزء یونان بود شروع گردید و از آنجا به کشورهاى دیگر حوزه مدیترانه راه یافت .⁽¹⁾
در اغلب نقاط ایران اشجار و باغهاى پسته است ولى پسته معروف ایران بیشتر در قزوین و دامغان و اردکان یزد و مخصوصا رفسنجان شهرت دارد.
در استان کرمان بعضى از جنگهاى پته و چاتلانقوش هم پیوند پسته شده است .
کلیه محصول پسته ایران به تفاوت سنوات از هفت هزار تا پانزده هزار تن مى رسد و با اصول جدید کشاورزى که در کشور شروع شده است به طور قطع و یقین در ده سال آینده چند برابر خواهد شد.
از سال 1305 که محصول پسته ایران به آمریکا صادر شد، دولت آمریکا در سال 1308 دکتر وایت هوس را براى مطالعه و بررسى کشت پسته به ایران فرستاد و در آن سال نهال و بذر پسته را براى کشت به آمریکا بردند و در ده سال اخیر پسته کارى در ایالت کالیفرنیا توسعه یافته ولى محصول آن مثل ایران نیست و پسته هاى ایرانى در آمریکا ریزتر شده است و باز هم پسته ایرانى مقام جهانى خود را حفظ کرده است چنانکه یکى از صادرات مهم ایران به آمریکا همین پسته است که اخیرا به طرز جالبى بسته بندى مى شود.
ایرانیان قدیمى پسته را قوى ترین مغزیات غذایى مى دانستند و حتى براى آن افسانه هایى داشتند و مى گفتند اگر مردى اولاد پسر بخواهد باید پسته بخورد.
ایرانیان قدیم درباره پسته مى گفتند تمام میوه هایى که مغز و هسته دارند از فندق و گردو و تخم هندوانه و خربزه در ابتدا آب لزجى چون سفیده تخم مرغ نطفه آن است که هر چه هوا گرمتر شود، آن نطفه بزرگ مى گردد و مى بندد و در اواخر مرداد و شهریور سفت و محکم مى شود ولى پسته برعکس تمام این میوه هاى مغزدار و هسته اى فقط یک نطفه کوچک سبز رنگى است که از اول تیر که هوا گرم مى گردد بسته مى شود و شروع به بزرگ شدن مى کند تا اواخر مرداد و شهریور که محکم مى شود و مى رسد.
تمام میوه هاى مغزدار و هسته اى سفید رنگ هستند ولى مغز پسته سبز و به رنگ صفرا است و همان است که ابن سینا هم آن را به این رنگ وصف کرده است .
در قدیم پسته خام را با قند مى کوبیدند و کمى هل به آن مى زدند و آن را به نام ((قاووت پسته )) به زنانى که وضع حمل کرده بودند و احتیاج به تقویت داشتند و یا کسانى که از بستر بیمارى برخاسته و دوران نقاهت را مى گذراندند به عنوان غذاى مقوى مى دادند.
پوست سبز پسته را هم خشک مى کردند و براى رفع دل درد و اسهال آن را مى جوشاندند و دم مى کردند و به عنوان دواى دل درد و اسهال مصرف مى کردند. هنوز مصرف آن در آذربایجان معمول است از پوست سبز تازه پسته و یا پسته نبسته مربا و ترشى درست مى کنند.
در حال حاضر بیشتر پسته به عنوان آجیل مصرف مى شود و یا آن را در گز اصفهان مصرف مى کنند.
پسته خام مصارف آشپزى دارد و بیشتر کوبیده آن را به عنوان تزیین روى غذا مى ریزند.
پسته را نباید در جاى مرطوب و یا خیلى گرم گذاشت و یا مدتى طولانى نگه داشت زیرا رطوبت و گرماى زیاد و مرور زمان روغن آن را خراب مى کند و تولید کرم و پروانه ریزى در آن مى کند و این مشکلى بود که ایرانیانى که به خارج مى رفتند و پسته را به عنوان سوغات و هدیه براى دوستان خود مى بردند همیشه از رطوبت و یا گرما که پسته را خراب مى کرد شکایت داشتند ولى در سالهاى اخیر بسته بندى آن کامل شده و پسته را در قوطیهاى فلزى هوا گرفته عرضه کرده اند که مدتها در هر آب و هوایى محفوظ مى ماند.
پسته و اهمیت آن در قواى عقلى و بدنى
پسته خوراکى مطبوعى است که مورد پسند و توجه همه است اما بسیارند کسانى که فکر مى کنند پسته باعث غلظت خون مى شود و به کبد صدمه مى زند.
پسته از میوه هاى خشک محسوب مى شود و مقدار آب آن بیش از 8 درصد نیست

ترکیبات پسته عبارتند از: 7/1 درصد املاح معدنى ، 5/17 درصد مواد ازت دار و 52 درصد چربى و 22 درصد هیدرات دو کاربن . مواد معدنى موجود در پسته است که براى آن ارزش حیاتى بوجود آورده و این مواد که هر کدام به نوبه خود نقشى جالب در فعالیت سلولها و متابولیسم بدن ما دارد و در حدود 60/3 گرم فسفر در یک کیلو پسته وجود دارد که در تقویت قواى جسمى و سلولهاى مغزى موثر است .
گذشته از فسفر، کلسیم در پسته به مقدار 90 گرم وجود دارد که آن هم در ساختمان و استحکام استخوان ، خون و عضلات اهمیت فراوان دارد.
در پسته مقدار قابل توجهى آهن وجود دارد و باید بدانیم که آهن در تمام سلولهاى بدن وجودش لازم است براى ادامه حیات و ساختمان هموگلبین و گلبولهاى قرمز خون دخالت تام دارد.
پسته با داشتن مواد دیگرى چون پتاسیم ، منیزیم تاءمین کننده احتیاجات بدن و خون است و همانطور که گفتیم پسته داراى مقدار زیادى چربى بوده و بدین لحاظ ارزش غذایى زیادى دارد.
چون مصرف زیاد پسته باعث مى شود که مقدار ازت در خون و بدن بالا رود شاید به همین علت است که عده اى معتقدند که پسته باعث کثیف شدن خون مى شود، البته اشخاصى که دچار ضعف و نارسایى کبد هستند و مبتلایان به بیماریهاى نقرس و دیابت و ناراحتى کلیه باید از خوردن پسته خوددارى کنند، زیرا باعث شدت و عود بیمارى آنان مى شود، در پسته همچنین ویتامینهاى آ- ب و ب 2 و پ پ و ویتامین E وجود دارد

خرما
درختى است که پاى در آب و سر در آتش دارد او، مدافع سرسخت بدن ، در برابر بیمارى سرطان است .
خرما یکى از میوه هایى است که مقدار فسفر و کلسیم آن درست به مقدار فسفر و کلسیمى است که به طور طبیعى در بدن ما وجود دارد.
خرما داراى ویتامین ((آ)) است و بطورى که مى دانید این ویتامین مخصوص رشد است و همین ویتامین است که براى نگهدارى کلسیم در بدن براى تعادل اعصاب و تغذیه بدن لازم است .
فسفرى که در خرما وجود دارد، سلولهاى عصبى را سرزنده نگه مى دارد و این ماده حیاتى است که چاره و درمان موثر تمام کمبودهاى بدن مى باشد.
بر طبق تحقیقات علمى که اخیرا به عمل آمده است ، معلوم شده است که احتیاج انسان به آهن 9 درصد میلى گرم در هر روز است . با تجزیه اى که در خرما به عمل آورده اند ثابت شده است که در هر صد گرم خرما 6/3 تا 5 میلى گرم آهن وجود دارد.
پس با مصرف مقدارى کمى خرما، احتیاج بدن به آهن رفع مى شود و چنانکه مى دانید آهن نیرو دهنده گلبولهاى قرمز خون است و چون خرما داراى مقدار زیادى آهن است در جلوگیرى از کم خونى و یا معالجه و درمان آن اثر کاملى دارد.
وجود منیزیوم در خرما نیز قابل توجه است ... معمولا براى یک کیلو خرما یک متر مکعب آب لازم است در مناطقى که درختان خرما مى روید کمیاب است و سرشار از املاح معدنى مخصوصا منیزیوم است که میوه خرما از آن بهره کافى مى برد. وجود منیزیوم در خرما سبب شده است صحرانشینان که در واحه ها و آبادى هاى نزدیک به درختان خرما زندگى مى کنند و اغلب خوراک آنها خرما است از ابتلا به سرطان مصون بمانند. زیرا ثابت شده است منیزیم یکى از موادى است که اگر به مقدار کافى در غذا باشد مصونیت در مقابل سرطان ایجاد مى کند.
ماده گرانبهاى منیزیم علاوه بر این که در مقابل سرطان مصونیت مى دهد خودش هم ((کاتالیزور)) است و این ((کاتالیزور)) براى اصول تغذیه ما لازم است زیرا منیزیم انرژى عضلاتى را تقویت مى کند و قواى عصبى و عمومى بدن را افزایش مى دهد.
منیزیم با فسفر تقویت کننده اعمال فکرى ما نیز هستند.
این نکته را هم ناگفته نگذاریم که منیزیوم براى پروستات و کلیه ها هم ماده غذایى گرانبهایى است .
گاهى کلیه ها نمى توانند از ورود قند به خون جلوگیرى کنند و در نتیجه بیمارى ((دیابت )) پیدا مى شود در این صورت یک رگه منیزیوم مى تواند جریان کارها را به سیر طبیعى خود سوق دهد اشخاصى که به بیمارى دیابت مبتلا شده اند خرما براى آنها شیرینى طبیعى است و چون داراى ویتامین ((ب 2)) نیز هست ، غذا را خیلى زود جذب بدن خواهد کرد.
خرما باید تازه و طبیعى باشد. خرمایى که تخمیر شده . یا با مواد شیمیایى شسته باشند براى سلامتى خوب نیست و حتى الامکان باید خرماى تازه و طبیعى مصرف کرد.
کسانى که دچار کم خونى شده اند مى توانند در جاهایى که درختان ((خرما وجود دارد رژیم خرما بگیرند و به جاى هر غذایى روزى نیم کیلو خرما بخورند و چنانچه این کار را یک ماه ادامه دهند، کم خونى آنها برطرف خواهد شد و داراى رنگ و رخسار سالم و شادابى خواهند شد

زردآلو
فواید و موارد استفاده از آن
درخت زردآلو اصلا در چین بوده است و از آنجا به سایر نقاط دنیا رفته است . هنوز هم در کوهاى پکن درخت زردآلو به حال خودرو و وحشى مى روید. با وجودى که در قرنهاى خیلى دور دست زردآلو در کشورهاى آسیایى شناخته شده بوده و مردم به آن آشنایى داشته اند در کشورهاى اروپایى تا آغاز قرن اول ظهور مسیح آن را نمى شناختند و وقتى هم آن را شناختند به چشم یک میوه مفید و قابل استفاده به آن نگاه نمى کردند و خلاصه این میوه در آن زمان شهرت نیکویى در نزد مردم نداشت .
رفته رفته نفوذ اعراب در اسپانیا قدر و منزلت زردآلو را در اروپا بالا برد و عقیده عمومى اروپاییان را نسبت به این میوه عوض کرد.
با وجود این در فرانسه تا اواخر قرن هفدهم عقیده داشتند زردآلو میوه مفیدى نیست ولى کم کم که روى این میوه مطالعات و تحقیقات علمى شد مردم پى بردند که زردآلو میوه مفیدى است و خواص شفا بخشى دارد و امروز انواع مختلف زردآلو بین میوه ها مقام مهمى به دست آورده و زیاد مصرف مى شود و از طرف پزشکان غذاشناس مصرف آن توصیه مى گردد.
ارزش غذایى زردآلو از نظر رژیم
زردآلو یکى از میوه هاى خیلى شیرین و قنددار است یعنى هشت دهم وزن آن قند است و از میوه هاى بى نظیر است که از لحاظ داشتن ویتامین ((آ)) بسیار غنى است یعنى داراى کاروتن است و کاروتن چنان که مى دانید ماده اى است که رنگ قشنگ زردآلو را به وجود مى آورد و تولید ویتامین ((آ)) مى کند. در نتیجه با مصرف زردآلو رشد بدن زیاد مى شود، مقاومت در برابر بیماریها افزایش مى یابد و قوه بینایى مخصوصا در شب افزوده مى گردد.
زردآلو براى چه اشخاصى توصیه مى شود؟
در صورتى که زردآلو خوب رسیده باشد مصرف زردآلو براى کسى که از تندرستى و سلامت طبیعى برخوردار است توصیه مى شود به شرطى که به اعتدال مصرف کنند و از زیاده روى خوددارى کنند زیرا اگر در مصرف زردآلو زیاده روى شود باعث اختلال هضم و یا به هم خوردگى روده ها مى شود و در حالت اخیر حال اسهالى به شخص دست مى دهد.
زردآلو براى اشخاصى که کم خون هستند، ورزشکاران ، اشخاص خسته ، کسانى که از شدت کار فرسوده شده اند، براى زنان حامله ، اشخاصى که دوره نقاهت را مى گذرانند توصیه و تجویز شده است

گردو
بهترین میوه مغذى و پرکالرى براى فصل زمستان
مواد چربى گردو غنى است و داراى مواد ازت دار نیز مى باشد.
از فندق ، مواد نشاسته اى کمترى دارد و به همین علت براى اشخاصى که دیابت و مرض قند دارند مصرف آن تجویز مى شود.
خواص گردو:
گردو داراى مواد چربى و پروتئین مغذى است ؛ بطور خفیف ملین و ضد اسهال است .
گردو کرم کُش است و مصرف آن کرم روده ها را به خارج دفع مى کند.
گردو را به عنوان کمک در معالجه عفونتهاى ریوى و مجارى ادرار تجویز مى کنند.
گردو داراى ویتامینهاى ((آ)) و ((ث )) مى باشد و در تعادل عمومى بدن و تغذیه ، عمل موثر و مفیدى را انجام مى دهد.
((بوندوى )) عقیده دارد گردو میوه اى است که از نظر داشتن روى که عنصر حیاتى است و براى فعالیت ویتامینها در بدن ضرورت کامل دارد میوه ممتازى است .
گردو داراى مس است و با آهن براى ساختن هموگلوبین خون همکارى مى کند.
از گردو روغن مایعى مى گیرند که با این روغن مایع بدن بچه هایى را که استخوان نرم دارند و یا کم خون هستند مالش مى دهند تا استخوانهاى آنها محکم شود و کم خونى آنها برطرف گردد.
روغن مایع گردو براى سالاد سبزیهاى خام بسیار مطبوع است و طعم خاصى به سالاد و سبزیهاى خام مى دهد. اگر شما که این سطور را مى خوانید به جاى روغن زیتون یک بار روغن گردو در سالاد داخل کنید و طعم آن را بچشید حتما طرفدار آن خواهید شد.
کسانى که کرم کدو دارند اگر هر روز پنجاه تا شصت گرم روغن مایع گردو را بخورند در دفع این مهمان ناخوانده مزاحم موثر خواهد بود. طریقه مصرف آن این است که این مقدار روغن گردو را با سیب زمینى آب پز بخورند و چند شب این کار را ادامه دهند.
دمکرده برگهاى گردو به مقدار بیست تا سى گرم در یک لیتر آب به عنوان نوشابه معمولى براى کسانى که مسلول هستند تجویز شود، همچنین براى آنهایى که به راشیتیسم (نرمى استخوانها) و یا لنفاتیسم و یا بیمارى استخوان دچار شده اند مفید است .
جوشانده برگ درخت گردو به مقدار پنجاه تا شصت گرم در یک لیتر آب به طورى که یک ربع ساعت روى آتش جوشیده باشد به صورت انژکسیون شستشو براى مبارزه با عارضه ترشح مواد سفید در خانمها مصرف مى شود. با این جوشانده چشم ها را وقتى مژه مى خارد و تحریک مى شود مى شویند.
کسانى که داراى استخوان هاى نرمى هستند اگر حمام جوشانده برگ درخت گردو را بگیرند، استخوان هاى آنها محکم خواهد شد: براى تهیه این حمام باید پانصد گرم برگ درخت گردو را در یک لیتر آب مدت پانزده دقیقه بجوشانند و آن را به آب وان حمام اضافه کنند و در آن نیم ساعت بخوابند و اعضاى بدن خود را مالش دهند.
براى تهیه یک غذاى مقوى خانم هاى علاقه مند به سلامت افراد خانواده مى توانند آب میوه را بگیرند و یک مشت مغز گردو و یک قاشق قهوه خورى عسل را با آن مخلوط کنند و در میکسور (مخلوط کننده برقى ) بریزند و کلید آن را بزنند تا گردوها به صورت گرد درآید و با آب میوه مخلوط یکسانى را به وجود آورد.
روغن مایع گردو از روغن هاى نباتى سالمى است که کلسترول ندارد و مقام اول را بین روغن لوبیاى چینى (سویا) و روغن تخم گل آفتاب گردان در طباخى بهداشتى به دست آورده است .
موضوع مهمى که در مصرف گردو اهمیت دارد این است که گردو بیش از یک سال نباید بماند و موقع مصرف باید آن را پوست کند و خورد، گردوهایى که از پوست در مى آیند و مدتها در جریان آفتاب و هوا مى ماند و با اصطلاح بادخور مى شود براى مصرف مناسب نیست و اغلب علت جوش بدن و درد گلو مى شود.
گردو از میوه هایى است که کالرى فراوان دارد و بهترین خوراک زمستانى است . طبق آخرین تجزیه علمى که از گردو به عمل آمده معلوم شده است که گردو داراى مواد و عناصر متشکله زیر مى باشد:

گردو میوه اى است که سرشار از مس ، روى ، پتاسیم منیزیوم ، فسفر، گوگرد، آهن کلسیم و ویتامینهاى ((آ)) و ((ث )) و (((پ ))) است

گلابى
قند گلابى بهترین قندهاست زیرا به آسانى جذب مى شود
اصل گلابى از آسیاى شرقى است که در زمانهاى بسیار قدیم به اروپا وارد شده است .
کشفیات باستانشناسى در شهرهاى دریاچه اى ثابت مى کند که در زمانهاى قدیم هم مردم گلابى را مى شناختند و مصرف مى کردند زیرا نقش گلابى در روى سنگ این شهرهاى قدیمى وجود دارد و به دست آمده است .
دکتر هانرى لوکلر در کتاب خود به نام معالجه امراض با گیاهان مى نویسد:
به نظر مى رسد که در میوه گلابى طبیعت نیک نهاد آب زمین را تقطیر کرده و با عملیات شیمیایى خیلى عجیب و حیرت انگیز آن را به نوشابه اى تبدیل کرده است که خوردن آن گوارا و لذیذ و خوشمزه است ولى معلوم نیست به چه علتى پزشکان قرون وسطى براى گلابى خواص قبض کننده قائل بودند و عقیده داشتند که گلابى میوه اى است ثقیل ، مانع شکم ورى ، سنگین و گس که موجب پیدایش میگرن و باد سینه مى شود.
ارزش غذایى گلابى :
غذاشناسان عصر حاضر گلابى را میوه عالى مى دانند که بیشتر خواص ‍ لینت دهنده اى دارد. بیش از 83 درصد گوشت گلابى را آب تشکیل مى دهد و داراى املاح معدنى و مخصوصا منگنز است گلابى از میوه هاى خیلى شیرین محسوب مى شود یعنى هشت درصد آن قند است . قند گلابى یا ((لوولوز)) بهترین قندى است که حتى اشخاصى که مرض قند دارند مى توانند آن را بخورند زیرا به آسانى هضم و جذب مى شود. پوست گلابى از نظر تانن غنى است و هم چنین با مواد پانتوزان آهک دانه هایى را به وجود مى آورد که در درون گلابى این دانه هاى ریز ریاد است و موجب پاک کردن روده ها مى شود. پوست گلابى که در معرض نور خورشید قرار مى گیرد از نظر ویتامینها و دیاستاز از گوشت آن غنى تر است .
نوعى گلابى را که پوست آن نازک و لطیف است مى توانید با پوست بخورید ولى البته کسانى که از روده ها علیل هستند نباید گلابى را با پوست بخورند زیرا پوست گلابى در روده ها تحریکاتى ایجاد مى کند که باعث زحمت مى شود.
برگ درخت گلابى خواص ادرار آور دارد. جوشانده برگ درخت گلابى را براى رفع اختلالات مجارى ادرار و کیسه مثانه و مخصوصا به هنگام درد مثانه مصرف مى کنند.
چه کسانى باید گلابى بخورند؟
همه ، حتى بچه هاى کوچک مى توانند گلابى بخورند به شرط آنکه کاملا رسیده باشد.
گلابى هایى که کاملا نرسیده است ، مواد تحریک کننده دارند و گلابى هایى که زیاد رسیده باشند قسمتى از خواص غذایى خود را از دست مى دهند.
کسانى که نمى توانند میوه هاى خام را بخورند مى توانند کمپوت گلابى بخورند زیرا کمپوت گلابى نیز مثل میوه گلابى تمام خواص غذایى این میوه را در خود دارد.

گیلاس
میوه اى که سموم بدن را از بین مى برد، دستگاه هاضمه را مرتب کرده و اعصاب را تسکین مى بخشد
گیلاس ، میوه درخت گیلاس است که در تمام کشورهاى جهان آن را مى شناسند مخصوصا فصل شکوفه گیلاس در ژاپن شهرت جهانى دارد.
درخت گیلاس در بهار لباس نازک و سفید از گلهاى کوچک و ظریف بر تن مى کند که رفته رفته گلها مى ریزد و از ته آن دانه هاى کروى شکلى که سبز است نمودار مى شود. این دانهاى کروى شکل سبز کم کم رنگ گرفته و به رنگ زرد طلایى و یا قرمز در مى آید که همان گیلاس است که فعلا از اصفهان بهترین نوع آن به بازار ایران مى آید و بعد که تمام شد از خراسان ، گیلاس ‍ مخصوص آن ناحیه که خیلى درشت و پرگوشت و کمى هم سفید است پیدا مى شود.
گیلاس خراسان را در جاهاى دیگرى کاشته و محصول آن را به بازار مى آورند.
مشخصات و خواص گیلاس
گیلاس از میوه هاى کوچک هسته دار است که شکل آن تقریبا کروى است و داراى دمى بلند و یا کوتاه است . گوشت میوه گیلاس یا خیلى لطیف و یا سفت و آبدار و شیرین به رنگ زرد سفید و یا زرد قرمز یا سیاه مى باشد و گیلاس سرشار از املاح معدنى است : داراى کلسیم ، فسفر، پتاسیم ، کلر، سدیم ، منیزیم ، گوگرد و مقدار قابل توجه آهن است .
گیلاس داراى کوبالت ، مس ، منگنز، و روى مى باشد.
قندى که گیلاس دارد از نوع ((لوولوز)) است .
گیلاس داراى ویتامینهاى ث و ب 2 و پ پ و مقدار زیادى ویتامین آ مى باشد. که براى چشم فوق العاده مفید است .
از خوردن گیلاس اثرات مهمى در بدن ما پیدا مى شود که از زمانهاى قدیم آن را توصیف و تشریح کرده اند چنان که طرفداران مکتب سالرن درباره گیلاس این طور گفته اند:
((اگر گیلاس بخورى مزایاى زیادى براى تو فراهم خواهد شد.))
((شکم تو پاک خواهد شد و تمام خون بدنت بهتر گردش کرده و مواد غذایى لازم را به دست خواهد آورد.))
در قرن هجدهم دکتر ((له مرى )) معروف درباره گیلاس نوشته است :
((گیلاس براى قلب ، براى معده و روده مفید است اشتها را زیاد کرده و بدبویى را به خوشبویى تبدیل مى کند.)) در عصر حاضر بر اثر بررسیهایى که در روى گیلاس به عمل آورده شده است گفته هاى پزشکان قدیمى درباره این میوه به ثبوت رسیده است .
و اکنون با آزمایشهاى علمى ما مى دانیم که گیلاس از میوه هایى است که سموم بدن را بر طرف کرده و خون را تصفیه مى کند، قوه دماغى بدن را تقویت کرده و کمبود املاح معدنى بدن ما را برطرف ساخته و دستگاه هاضمه را منظم مى کند، اعصاب را تسکین داده و ادرار آور است .
هر صد گرم گیلاس داراى دویست و پنجاه میلى گرم پوتاس است و چنانکه مى دانید پوتاس تاءثیر زیادى بر افزایش ادرار دارد. کسانى که ورم مفصل و یا رماتیسم یا نقرس دارند بالنتیجه براى معالجه خود باید غذایى بخورند که ادرار زیاد کند، با گیلاس رژیم مى گیرند. رژیم گیلاس براى کسانى که سنگ کلیه و یا سنگ صفرا و یا مثانه دارند نیز بسیار مفید و موثر است . کسانى که تصلب شراین دارند و یا از کبد مى نالند و یا به یبوست مبتلا شده اند و یا در روده هاى آنها گاز جمع مى شود و غذا تخمیر مى گردد و هم چنین کسانى که املاح معدنى بدن آنها کم شده و یا بچه هایى که دیر رشد مى کنند باید گیلاس بخورند و رژیم گیلاس بگیرند چون قند میوه گیلاس از نوع قند لوولوز مى باشد. مصرف گیلاس به کسانى که بیمارى دیابت دارند توصیه مى شود.
ترکیباتى که در گیلاس وجود دارد تعدیل کننده پ هاش خون است زیرا خون باید به مقدار 4/7 قلیایى باشد.
مصرف گوشت و مواد گوشتى خون را اسیدى مى کند و بهترین تعدیل کننده آن میوه ها از جمله گیلاس است
گیلاس را باید قبل از غذا خورد تا با آن جلوى زیادى اشتها را بگیرد. کسانى که براى کم خوردن و لاغرى متوسل به قرصهاى شیمیایى مى شوند مى توانند از گیلاس که یک میوه طبیعى است و مصرف آن اندام را متناسب مى کند کمک بگیرند، زیرا قرصهاى شیمیایى براى کم کردن اشتها اشخاص ‍ را لاغر مى کنند و براى سیستم اعصاب و دستگاه عروق و شریانها مضر و خطرناک است و اعصاب را تحریک کرده و بى خوابى مى آورد. کسانى که مى خواهند از گیلاس براى لاغرى و تناسب اندام خود کمک بگیرند باید در ابتداى غذاى خود دویست و پنجاه تا سیصد و پنجاه گرم گیلاس بخورند و بعد منوى غذاى آنها نباید داراى مواد نشاسته اى مثل نان ماکارونى ، برنج ، حبوبات و نان شیرینى باشد.
رژیم گیلاس براى دفع سموم بدن
براى رژیم دفع سموم باید صبح ناشتا نخست صد گرم گیلاس بخورید و بعد آن را تا پانصد گرم افزایش دهید

لیمو ترش
میوه اى سرشار از ویتامین و دوست سلامت بخش پیر و جوان
اصل لیمو ترش از هندوستان بوده است که از آن کشور به سایر نقاط عالم رفته و کشت شده است ؛ شمال و جنوب ایران درختان لیموى ترش زیادى به بار مى نشیند و محصول آن به بازار مى آید و در دسترس همه قرار مى گیرد. یک نوع لیموى کوچک که از جنوب ایران مى آید در کشورهاى دیگر کمیاب است و یا اصلا مثل آن پیدا نمى شود.
در اروپا، کشورهاى ساحل مدیترانه مثل یونان : ایتالیا، اسپانیا داراى لیموى خوبى است که وزن آن زیاد و آب آن فراوان است . لیموى پرتقال هم معروفیت دارد. از پوست لیمو با فشار اسانسى مى گیرند که عطر مخصوصى دارد. لیموى سبز و نرسیده بیش از لیموى زرد و رسیده اسانس ‍ دارد.
معمولا براى یک کیلوگرم اسانس لیمو باید پوست سه هزار لیمو را فشار داد و اسانس آن را گرفت .
طبق آخرین تجزیه هاى علمى لیمو سى درصد آب دارد که شش تا هشت درصد آن اسید سیتریک (جوهر لیمو)، آسید مالیک ، سیترات دوشو و سیترات دوپتاس مى باشد.
لیمو، قند مخصوصى دارد که داراى گلوکوز، فروکتوز و ساکاروز مى باشد.
املاح معدنى لیمو عبارتند از: کلسیم ، آهن ، سیلیس ، فسفر، منگنز، مس . بعلاوه لیمو داراى سقز، موسلاژ و آلبومین هم مى باشد.
ویتامین هاى لیمو عبارتند از ویتامین ب (ب 1، ب 2، ب 3) هم چنین ویتامین ((آ)) ((ث )) و ((پ پ )).
ویتامین هاى ب لیمو در تغذیه اثر مهمى مخصوصا در تعادل عصبى دارد.
پرو ویتامین (آ) که به نام کاروتن خوانده مى شود و در پوست آن جمع شده است خود ویتامین ((آ))ى لیمو در گوشت و آب تازه آن وجود دارد. بطورى که مى دانید ویتامین ((آ)) اهمیت زیادى در پدیده هاى رشد و حفظ جوانى سلولهاى پوست دارد.
ویتامین ث لیمو که مقدار آن در صد گرم لیمو از چهل تا پنجاه میلى گرم است اهمیت زیادى در حفظ تاءمین سلامت و نشاط بدن ما دارد همچنین تاءثیر زیادى در غده هاى داخلى بدن دارد.
ویتامین هاى پ پ لیمو حامل حفظ عروق و شریانهاى بدن هستند. اسانس ‍ لیمو داراى نود و پنج درصد ترپن ها مى باشد، که عبارت است از پى نن ، لیمونن ، فلاندرن ، کامفن ، لیانول و کامفر.
مصارف مختلف لیمو
1- آب لیموى ترش را با آب و شکر یا قند مخلوط مى کنند و از آن شربت لیمو درست مى کنند که مقوى است و براى کسانى که تب دارند یا حالت دل به هم خوردگى دارند و یا مبتلا به خونریزى هستند مفید است . ترتیب ، تهیه آن این است که نصف لیموى تازه را باید به صورت برشهاى نازک در آورده و در نصف لیوان آب قند ریخت و نوشید.
2- کسانى که مى خواهند رژیم آب لیمو بگیرند باید یک یا دو یا ده روز هر روز دوازده لیمو را مصرف کنند و بعد مقدار آن را کم کرده و به یک یا دو لیوان برسانند و آن را چهار یا پنج هفته ادامه دهند ولى توجه کنند که لیمو کاملا رسیده باشد.
3- براى دفع کرم و اینکه لیمو را به جاى دواى کرم بکار ببرید باید یک لیمو را با پوست و گوشت و هسته له کنید دو ساعت آن را در آبى که مقدارى عسل دارد بخیسانید و بعد آن را بفشارید و با فشار شیره آن را بکشید و وقتى مى خواهید بخوابید بنوشید.
دمکرده لیموى کامل یعنى پوست و گوشت و هسته آن باید له شود و در آب جوش دم شود و مصرف گردد. مصرف دمکرده لیمو براى دفع کرم روده مفید است . 4- کسانى که کرمک دارند ساده ترین و طبیعى ترین معالجه این است که هسته لیمو را بسایند با عسل مخلوط کنند و صبح ناشتا بخورند.
5- کسانى که کبدشان کار نمى کند باید شب سه لیمو را قطعه قطعه کنند و آب جوش روى آن بریزند و بگذارند تا صبح بماند و صبح آب آن را ناشتا بنوشند.
6- کسانى که چاق هستند و مى خواهند وزن خود را کم کنند باید دسر گل بابونه را با یک لیمو قاچ قاچ کنند و در یک لیوان روى آن آب جوش بریزند و بگذارند دم بکشد صبح که شد آن را صاف کنند و ناشتا بنوشند.
دمکرده لیمو با گل بابونه براى دفع بلعیدن هوا که به فرانسه آن را (آئروفاژى ) مى گویند مفید است .
اسانس لیمو را به مقدار پنج تا ده قطره روى یک حبه قند و یا به عنوان شربت مصرف مى کنند.
مصارف خارجى لیمو
1- وقتى به زکام مغزى مبتلا شدید و یا سینوزیت داشتید چند قطره آب لیمو را در سوراخهاى بینى بچکانید و هر روز چند بار این کار را تکرار کنید.
2- وقتى مبتلا به خونریزى دماغ شدید یک تامپون از پنبه را در آب لیمو بخیسانید و در سوراخهاى بینى خود بگذارید.
3- براى معالجه بیمارى برفک دهان باید آب لیمو را با هل و آب مخلوط کنید و هر بار چند بار دهان را با آن بشویید.
4- وقتى مبتلا به آنژین شدید آب لیمو را بگیرید و در یک لیوان آب نیم گرم بریزید و با آن غرغره کنید.
5- وقتى مبتلا به بلفاریت شدید یک یا دو قطره آب لیمو را در چشم بچکانید چشم را به شدت خواهد سوزانید ولى باید مقاومت بکنید و از سوزش آن ناراحت نشوید.
6- وقتى درد میگرن شروع شد باید خود لیمو را به پیشانى گذاشت یا برشهاى لیمو را در دو طرف شقیقه جا داد.
7- اگر زخمهاى جلدى داشتید آب لیمو را روى آن بمالید.
8- وقتى گوش شما صدا کرد و سوت زد چند قطره آب لیمو را در گوش ‍ خود بچکانید.
9- اگر ناخنهاى شما شکننده شده است و زود مى شکند باید شب و صبح مدت یک هفته آب لیمو را به آن بمالید و ماساژ دهید.
10- اگر پوست شما چرب است مقدارى پنبه را در آب لیمو بزنید و به صورت خود بمالید و بیست دقیقه بگذارید به همان حال بماند و بعد کرم یا پودر مخصوص صورت را بمالید.
11- براى معالجه جوشهاى قرمز صورت باید آب لیمو را که کمى نمک به آن اضافه شده و به صورت محلول در آمده به صورت خود بمالید.
12- براى برطرف کردن چین و چروک پوست باید محلول شستشوى صورت را دو بار در هفته از آب لیمو ترتیب دهید، محلول شستشوى صورت با آب لیمو برق و لطافت خاصى به چهره مى بخشد.
13- براى این که همیشه دستهاى نرمى داشته باشید آب لیمو را با گلیسرین و اودکلن به اندازه مساوى مخلوط کنید و این مخلوط را به دستهاى خود بمالید.
14- براى این که دندانهاى سفیدى داشته باشید هفته اى یک بار با آب لیمو دندانهاى خود را مسواک کنید.
15- اگر پاهاى شما خسته و حساس شده است با دمکرده تیول آن را بشویید و حمام دهید و بعد با آب لیمو آن را مالش دهید.
با لیمو چه کارهایى مى توان کرد؟
1- وقتى چرم سیاه و کثیف شده است و شما مى خواهید آن را پاک کنید یک لیمو را دو نیمه کنید نیمى از آن را با نمک درشت روى چرم بمالید تا پاک و براق شود.
2- براى این که چیزهایى که با نقره ساخته شده است پاک کنید باید یک برش لیمو را به آن بمالید و بعد با آب داغ بشویید و با پوست آهو آن را خشک کنید.
3- براى اینکه سنگهاى مرمر سفید بخارى را پاک کنید نصف لیمو را روى آن بمالید و مخصوصا در جایى که خال و لکه افتاده است زیادتر بمالید و بعد با پارچه اى که کمى روغن مایع به آن مالیده است بکشید و پاک کنید.
4- اگر لکه سیاهى روى پارچه سفید افتاده است که مى خواهد آن را زایل کند باید دو برش لیمو را در پارچه اى بگذارید و آن پارچه را روى آن لکه بگذارید و اطوى داغ روى آن بگذارید تا لکه از بین برود، گاهى لازم است چند بار این کار تکرار شود.
5- براى این که دستشویى خود را پاک کنید و خالها را از بین ببرید باید آب لیمو که با نمک مخلوط شده است با پارچه اى به آن بمالید.
6- لکه هایى که از سبزیها و یا میوه ها و یا مرکب و جوهر روى انگشتان مى ماند با آب لیمو پاک مى شود.
7- براى اینکه بید را دفع کنید باید کیسه هایى را در قفسه هاى لباس خود آویزان کنید که محتوى پوست خشک لیمو باشد.
همچنین براى اینکه مورچه ها را دفع کنید باید یک لیموى گندیده را در جایى که مورچه ها هجوم آورده اند بگذارید

هلو
براى تسکین تحریکات عصبى ، دمکرده شکوفه درخت هلو بکار ببرید
اصل هلو از چین بوده است و بعد به ایران آمده و از ایران به اروپا رفته است . هنوز هم در چین ، یک نوع هلوى وحشى مى روید که هسته آن درشت ولى خود آن کوچک است . در قرون وسطى نام هلو در کتابهاى فرانسه آمده است و دستور داده اند آب هلو را با عسل بجوشانند و شیرین بیان به آن اضافه کنند و بنوشند تا نفس مطبوعى پیدا کنند.
ارزش غذایى هلو
هلو مثل تمام میوه ها خواص ادرارآور و ملین دارد. گوشت هلو، داراى سلولوزهاى نرمى است و کاملا هضم مى شود. هلو میوه اى نسبتا کم ترشى است . مواد قندى و نشاسته اى آن به آسانى هضم مى شود و معده به راحتى هضم آن را تحمل مى کند.
به نظر مى رسد که مواد قندى هلو، ترشحات غده هاى هاضمه را تقویت مى کند و هضم غذا را آسان مى سازد.
هلو میوه اى است که خیلى ویتامین دارد. ویتامین هاى ((ب 1)) و ((ب 2)) و ((پ ، پ )) و ((ث )) و مخصوصا ویتامین ((آ)) در هلو فراوان است .
این ویتامینها به مقدار زیادى در پوست هلو تمرکز یافته است و به همین علت مثل لویى چهاردهم ، باید هلو را با پوست خورد و دندان در پوست و گوشت آن گذاشت .
توصیه شده است که پوست هلو را، ولو سفت هم باشد، باید جوید و خورد.
هر چند که پوست هلو با کرکهاى نرمى که دارد، به ذائقه بعضى ها خوش ‍ نمى آید.
مصرف هلو به چه اشخاصى توصیه مى شود:
تمام کسانى که از سلامتى طبیعى برخوردارند، به شرط آن که هلو کاملا رسیده باشد مى توانند آن را مصرف کنند. زیرا هلوى رسیده براى همه ، حتى کسانى که دستگاه هاضمه ظریفى دارند قابل هضم است .
کسانى که از روده ها علیل هستند، باید از خوردن پوست هلو خوددارى کنند. کسانى که از بستر بیمارى برخاسته اند و دوره نقاهت را مى گذرانند، بچه هاى کوچک پیر مردان ، مى توانند هلو را بجوشانند و بخورند و یا پخته آن را به صورت کمپوت که دسر مخصوص رژیم غذایى است به مصرف برسانند.
اشخاصى که مرض قند دارند، باید از مصرف هلو چشم پوشى کنند. زیرا هلو سرشار از مواد قندى است . هلو، دسرى عالى براى اشخاص چاق است . زیرا کم کالرى است و هر صد گرم هلو بیش از شصت کالرى حرارت ندارد.
کسانى که امراض کلیوى و یا رماتیسم دارند، باید هلو بخورند زیرا هلو ادرار آور است و قلیایى کننده خون است .
چه هلویى را انتخاب کنیم ؟
هلو، شفتالو، شلیل ، خواص یکسانى دارند ولى هلوهایى که سفت است ، براى کمپوت مناسب تر است

هلو و انواع آن باید کاملا رسیده باشد. هلوهاى سبز رنگ و سفت ، داراى عناصر تحریک کننده است و براى جدار روده هاى علیل خوب نیست و تولید اسهال مى کند.
هلو وقتى زیاد رسیده باشد و داراى لکه هاى قهوه اى باشد، علامت این است که مقدارى از مواد حیاتى خود را از دست داده و در حال پوسیدن است .
موارد مختلف استعمال هلو
گوشت هلو وقتى له شد آب آن شیر زیبایى طبیعى براى خانمهایى است که به سلامت و ظرافت پوست خود علاقه دارند. زیرا آب هلو قبض کننده است و وقتى آن را به پوست صورت و یا بدن خود بمالیم ، سوراخهاى پوست را جمع مى کند ویتامینها و مواد معدنى هلو، پوست را غذا مى دهد و رنگ روشن و درخشانى به آن مى بخشد.
پس وقتى گوشت و یا آب هلو را به صورت خود مى مالید، آن را تا مدتى پاک نکنید و بگذارید به صورت شما خشک شود و بعد هم صورت خود را با آب باران یا گلاب و یا آب مقطر بشویید.
هسته هلو در زمانهاى قدیم ، نوشداروى عوارض بدمستى بود که آن را مى کوبیدند و براى دفع میگرن و درمان نورالژى روى پیشانى و شقیقه ها مى مالیدند ولى در زمانهاى حاضر مصرف آن را تجویز نمى کنند و عقیده دارند که هسته هلو، داراى مواد سمى است .
روغنى که از هسته هلو استخراج مى شود، در قدیم مصارف زیادى داشت از جمله مادربزرگهاى ما آن را براى معالجه ورم بواسیر مصرف مى کردند.
شکوفه درخت هلو به عنوان دم کرده ، خاصیت تسکین اعصاب دارد. زیرا داراى ترکیبات سیاتیک است و به علت همین ترکیبات سمى است ، که باید آن را با احتیاط و به مقدار کم مصرف کرد.
شربت گل هلو، داراى خواص ضد سرفه است و مجارى تنفس را وقتى تحریک شد، آرام مى کند و ترشح خلط را از سینه آسان مى سازد اخیرا هلوى رسیده را تقطیر کرده اند و از آن اسانسى به دست آورده اند که داراى مواد: اتر، لینالول ، اسیدفورمیک ، آستیک ، والریک ، کاپریلیک ، آستالدهیک ، پورپورول ، و کاردى نن است
هلو را در تابستان خشک مى کنند و در زمستان برگه هلو را در آب مى خیسانند و به عنوان غذاى ملین براى رفع یبوست مى خورند.
در قمصر کاشان : نوعى هلوى مخصوص به عمل مى آید که به آن الک مى گویند و بیشتر آن را براى ساختن جوز قند سفید قمصر مصرف مى کنند.

توت سفید
مواد غذایى موجود در توت کدام است و چه موقع باید خورد تا مفید واقع شود؟
اگر فصل توت باشد، توت سفید را در همه جا مى توانید بیابید. مى خواهید بدانید این میوه ریز که گاهى درخت آن کهن شده و دانه هاى شیرین که بر درختى بزرگ جا دارد و خود را به این طرف و آن طرف مى رساند چه خواصى دارد و از نظر غذایى و دوایى چه نقشى را بازى مى کند.
درخت توت سفید که توت کرم ابریشم هم مى گویند در تمام ایران پراکنده است . در قدیم که خانه ها وسعت زیادى داشت و اغلب باغ و باغچه اى هم که در این خانه ها وجود داشت ، کم و بیش یک یا دو درخت توت سفید در آنجا به چشم مى خورد که وقتى میوه آن مى رسید آن را مى تکانیدند و مى خوردند اما فعلا با کوچک شدن خانه ها و وسعت شهرها درختان توت کم و بیش در شهرها ناپدید شده اند و باید براى دیدن درختان توت و خوردن میوه آن به حومه شهرها رفت .
به خاطرم مى آید سى و چهار سال پیش که در ارومیه بودم نزدیک شهر توتستانهاى وسیعى بود که درختان آن را پیوند زده و پرورش داده بودند. هنگامى که توت این درختان نزدیک به رسیدن بود عده اى روزها آلتى را که از دو تخته ساخته شده بود به هم مى زدند تا کلاغ و گنجشک و سار از آن دور شوند و توتها از حمله آنها مصون باشند.
اغلب ، عصرها مردم ارومیه براى خوردن توت به آنجا مى رفتند، توتى که از این درختان چیده مى شد بزرگى آن به اندازه یک بند انگشت بود و به قدرى آبدار و شیرین بود که اغلب شیرینى آن دل آدم را مى زد
شنیده ام که توت سفید خراسان هم بى اندازه آبدار و شیرین است و در فصلى که به دست مى آید یکى از میوه هاى معروف خراسان محسوب مى شود.
تاریخچه درخت توت
درخت توت سفید یا توت کرم ابریشم ، گهواره پرورش آن در چین بوده است و از آنجا به سایر نقاط ایران پراکنده شده است . در چین بیشتر براى خوراک کرم ابریشم درخت توت سفید را پرورش مى دادند. توت سفید وقتى به ایران آمد با آب هواى ایران سازگارى بسیار نشان داد و میوه آن پر آب و شهداگین شد. زیرا این درخت در جایى که آفتاب دارد و هوا نسبتا خشک است خوب رشد مى کند و میوه آبدار و شیرینى مى دهد و اگر شاخه هاى آن را قطع نکنند گاهى آن قدر بالا مى رود که ارتفاع آن به بیشتر از هجده متر مى رسد.
درخت توت سفید را در قرن پانزدهم از ایران به فرانسه برده و کشت کرده اند. کشت آن در جنوب فرانسه که داراى آفتاب زیادى شبیه به ایران است رشد کرده و زیاد شده است .
توت سفید چه موادى دارد؟
توت سفید داراى کمى از ماده ((آلبومى نوئید)) مواد چربى ، پکتین و سقز است . همچنین سرشار از مواد قندى گلوکوز، املاح معدنى ، و اسید سوکسینیک و ویتامین هاى ((آ)) و ((ث )) مى باشد.
چه وقت باید توت خورد؟
بطور کلى باید وقتى توت خورد که شکم از غذا خالى باشد و بهترین موقع آن صبح ناشتا و یا عصر در فاصله غذاى ظهر و شام است که زود هضم مى شود و مواد غذایى آن جذب بدن مى شود. معمولا اگر روى غذاهاى سنگین ، مخصوصا گوشتى آن را بخورند هضم آن مشکل مى شود و تولید نفخ در شکم و روده ها مى کند.
به همین علت است که حکیم ابونصر هروى در کتاب خود توصیه مى کند که موقعى توت بخورند که شکم خالى باشد. ((چون توت را بخورند وقتى که معده پاک بود، زود از معده بشود و اندر تن هیچ خلط برنیانگیزد.))
ابوبکر مطهر جمالى یزدى در کتاب فرخ نامه مدعى است که اگر بخواهند میوه توت سفید، سیاه شود، گودالى نزدیک ریشه درخت توت بکنند و دو غربال توت سیاه در بن درخت انبار کنند تا سال دیگر توت سفید، توت سیاه به بار آورد. همچنین اگر توت سفید در بن درخت توت سیاه کنند سپید گردد؟!
در ایران توت سفید را وقتى رسید خشک مى کنند و در زمستان به عنوان غذاى پر انرژى مثل کشمش مى خورند. از توت سفید شیره اى مثل شیره انگور مى پزند که مصرف آن مشابه شیر انگور است . کسانى که مرض قند دارند اغلب به جاى قند سفید مصنوعى ، چاى خود را با توت خشک مى خورند. برگ درخت توت را هم به مصرف غذاى کرم ابریشم مى رسانند.
پوست شاخه هاى جوان درخت توت را اگر خشک کنند و خشک کرده آن را در آب بجوشانند و بنوشند لینت مزاج مى آورد. چنانکه حکیم موفق مى گوید:
((پوست دار توت را چون بپزى آبش اسهال طبیعت کند.))

توت فرنگى
اگر مى خواهید زیبا و تندرست شوید به طرز مصرف توت فرنگى آشنا شوید.
شاید وقتى این مطلب را مى خوانید توت فرنگى به دست آمده و کم و بیش ‍ فروشندگان آن را به شما عرضه مى کنند. چون توت فرنگى میوه ظریفى است که تحمل حمل و نقل طولانى را ندارد و مدت زیادى حتى در یخچال نمى ماند بدین جهت قیمت آن گران است . در همه جاى ایران و همه وقت هم نمى توانیم آن را به دست بیاوریم .
اگر شما از کسانى هستید که در باغ یا باغچه خود توت فرنگى کاشته اید این شانس را دارید که هر وقت خواستید توت فرنگى تازه و لطیف و رسیده را چیده و بخورید. از نام توت فرنگى پیداست که این میوه از فرنگ به ایران آمده است و چون به شکل توت بوده است با مضاف الیه کلمه ((فرنگى )) نام خود را بین فارسى زبانان به دست آورده است .
توت فرنگى چه دارد؟
طبق آخرین تجزیه علمى که از توت فرنگى کرده اند معلوم شده است که در صدگرم توت فرنگى 80/ گرم پروتئین ، 14/ گرم مواد چربى ، 468/2 گرم سللوز و مواد روغنى ، 137/ گرم آهک و آهن ، 146/0 گرم املاح حل شدنى در آب توت فرنگى وجود دارد.
بین املاح معدنى باید از کلسیم ، فسفر، سدیم ، منیزیم ، سیلیس ، آهن ، گوگرد، بروم و ید نام ببریم .
توت فرنگى داراى اکسید سالیسیلیک به مقدار یک میلى گرم در صد گرم است و این اسید سالیسیلیک را که یکى از ترکیبات طبیعى میوه هاست با اسید سالسیلیک داروخانه ها نباید اشتباه کرد.
توت فرنگى داراى ویتامین هاى ب و ث و کا مى باشد.
مقدار ویتامین ث توت فرنگى زیادتر از مقدار ویتامین ث لیموى ترش ‍ است .
در هر صد گرم توت فرنگى شصت میلى گرم ویتامین ث موجود است یعنى به اندازه چهار پنجم احتیاج روزانه ما به ویتامین ث مى باشد زیرا ما در هر روز به حداقل 75 میلى گرم ویتامین احتیاج داریم .
توت فرنگى چه خواصى دارد و در چه مواردى باید مصرف کرد؟
آنچه توت فرنگى دارد به این میوه خاصیت تقویت کننده و مغذى و تصفیه کننده خون و ادرارآور و ترمیم کننده املاح معدنى بدن و قلیا کننده خون داده است .
براى دفاع بدن ، در مقابل میکروبها و سموم ، میوه اى مفید است ، براى منظم کردن اعمال کبد موثر است و فشار خون را به حد معتدل نگه مى دارد براى اشخاصى که مرض قند دارند مصرف آن مفید است و دکتر هانرى لوکلر مصرف آن را به بیماران دیابتیک تجویز مى کند. زیرا قند توت فرنگى از نوع ((لولوز)) مى باشد و چنانکه مى دانید قند لولوز براى کسانى که دیابت دارند مفید است و تجویز مى شود.
توت فرنگى را به عنوان صبحانه و یا شام بدون هیچ غذاى دیگرى مى توانید از نیم کیلو تا یک کیلو مصرف کنید.
اگر مى خواهید رژیم توت فرنگى بگیرید باید دو تا سه روز به جاى غذا آن را تا دو کیلو مصرف کنید ولى هیچ غذاى دیگر جز همین توت فرنگى نخورید.
فونته نل نویسنده و ادیب معروف فرانسه که آثار و افکار متجددانه او معروف است در آثار خود نامى از مرگ نبرده است زیرا به مرگ فکر نمى کرد و خودش صد سال زندگى کرد و طول عمر خود را از توت فرنگى مى دانست زیرا تا مى توانست به جاى هر غذاى روزانه توت فرنگى مى خورد.
شاید بعضى از اشخاص مدعى شوند که مصرف توت فرنگى در آنها کهیر و خارشهاى پوستى ایجاد مى کند چنین اشخاص حق دارند این ادعا را بکنند زیرا آنها توت فرنگى را بعد از غذاهاى سنگین و ثقیل به عنوان دسر مى خوردند و دچار این عارضه مى شوند و حال آنکه عارضه زودگذر آنها مربوط به توت فرنگى نیست بلکه مربوطه به مسمومیت خود آنهاست که در اثر سوء تغذیه و یا پرخورى بر آنها عارض شده است .
با این حال کسانى که سنگ کلیه از نوع او کسالت دارند مصرف توت فرنگى براى آنها منع گردیده است و نباید آن را مصرف کنند.
بهترین طرز مصرف توت فرنگى در ابتداى غذاست و باید آن را بدون شکر و یا کرم مصرف کرد و به همین ترتیب عادت کرد که تمام میوه ها را در ابتداى غذا مصرف نمود تا بدن به بهترین وجهى از مواد آن استفاده کند.
توت فرنگى را وقتى کاملا رسیده است انتخاب کنید و با آب جارى بشویید ولى آن را در آب نیندازید که مدتى بماند زیرا عطر و خواص مفید آن از دست مى رود.
فواید برگ و ریشه توت فرنگى
برگ و ریشه توت فرنگى براى درمان و معالجه اسهالهاى مزمن و جلوگیرى از ترشى زیاد معده مفید است ، همچنین براى درمان ورم کیسه مثانه و مجارى ادرار تاءثیر سودمندى دارد.
براى مصرف برگ و ریشه توت فرنگى باید سى تا شصت گرم برگ یا ریشه توت فرنگى را در یک لیتر آب پنج دقیقه بجوشانید و ده دقیقه دم کنید بعد آن را مصرف نمایید.
ریشه توت فرنگى را باید در بهار از خاک در آورده و بشویید و مصرف کنید و برگهاى آن را باید از گل دادن بچینید و مورد استفاده قرار دهید.
جوشاندن برگ یا ریشه توت فرنگى قابض و ادرارآور است گاهى این جوشانده ادرار را به رنگ تندى در مى آورد که نباید از آن نگران شد زیرا سموم بدن از این راه به خارج دفع مى شود.
برگهاى توت فرنگى را اگر دم کنید چاى مطبوعى خواهد بود که همه آن را دوست دارند و مى توان طعم آن را با اضافه کردن لیمو و وانیل و دارچین افزایش داد.
دم کرده برگ توت فرنگى خواص تصفیه کننده خون و ادرار آورنده دارد و به همین جهت است که دکتر هاوزر غذاشناس و طبیب معروف رژیمهاى غذایى در کتاب چه باید خورد و چگونه باید پخت ، دم کرده برگ توت فرنگى را در رژیمهاى هفت روزه و سى روزه خود تجویز مى کند.
اگر برگ و ریشه توت فرنگى وحشى را که اغلب در جنگلها مى روید به دست آورید آثار و خواص آن افزونتر خواهد شد.
باز هم از موارد مصرف توت فرنگى
کسانى که کرمک دارند و از این مهمان ناخوانده ناراحت هستند باید صبح ناشتا به فاصله نیم ساعت در سه بار پانصد گرم توت فرنگى را بدون شکر و شیرینى بخورند و تا ظهر هیچ غذاى دیگرى مصرف ننمایند.
با مصرف توت فرنگى به ترتیب بالا طفیلیهاى روده دفع خواهد شد و از شر این مهمانان ناخوانده راحت خواهید شد.
آب توت فرنگى میکروب حصبه و تیفوئید را مى کشد. عملا این نکته را امتحان کرده اند و در مایعى که یک چهارم آن آب توت فرنگى و بقیه آب بوده است (بامیل ابرت ) را غوطه ور کرده و با تلسکوپ دیده اند که به فاصله کمى کشته مى شوند و از بین مى روند.
خانمهایى که مى خواهند از توت فرنگى به عنوان معالجه زیبایى استفاده کنند باید پنج یا شش عدد توت فرنگى را در یک پارچه نازک بریزند و فشار دهند تا آب آن در ظرفى خارج و جمع شود و بعد آن را به صورت خود بمالند تا پوست آنها شفاف و با طراوت شود.
طریقه دیگر هم براى معالجه پوست صورت این است که توت فرنگى را خوب له کنند و به صورت ماسک ، روى صورت خود بگذارند.
اثر آب توت فرنگى بر روى پوست زیادتر مى شود اگر ده قطره تنطور بنتروان و بیست قطره گلاب به آن اضافه کنند و آن را به هم مخلوط کنند و به روى پوست صورت خود بمالند. ماسک و یا آب توت فرنگى باید یک ساعت روى صورت بماند و بعد از یک ساعت هم نباید صورت را با صابون شست بلکه باید با آب بیکربونانته شستشو داد و باید هشت گرم جوش شیرین را در نیم لیتر آب مخلوط کنید و صورت را با آن بشویید.
خانمهایى که با آب توت فرنگى و یا ماسک آن معالجه زیبایى مى کنند باید هر دو روز یکبار در فصل توت فرنگى آن را انجام دهند.
خانمهایى که به این ترتیب عمل کرده اند بعد از چندى برق و لطافت جوانى را در چهره خود دیده اند. آیا شما هم نمى خواهید این درخشندگى و لطافت را در چهره خود ببینید؟
شستشوى صورت و پوست و معالجه زیبایى خانمها با آب توت فرنگى از زمان ملکه کلئوپاترا معروف شده و تا امروز شهرت و اهمیت خود را حفظ کرده است

شاه توت
با مصرف شاه توت کمبود املاح معدنى بدن را ترمیم کنید
شاه توت را توت شامى هم مى گویند. در بیشتر نقاط ایران درخت آن وجود دارد و بعد از اینکه توت سفید تمام شد شاه توت مى رسد و به بازار مى آید.
درخت شاه توت بزرگ و بلند مى شود. میوه آن هم درشت و آبدار است وقتى کاملا برسد طعم شیرین معطرى پیدا مى کند که هر ذائقه اى آن را مى پسندد. در جنوب فرانسه درخت شاه توت به عمل آمده است و بطورى که مى گویند این درخت از ایران به آن کشور رفته و غرس شده است .
شاه توت چه دارد؟
شاه توت را تجزیه علمى کرده اند و دیده اند که داراى مقدار کمى مواد آلبومینوئید، مواد چربى ، پکتین و سقز مى باشد. شاه توت وقتى کاملا رسید از گلوکوز و ماده قندى سرشار است . داراى املاح معدنى اسید آزاد، اسید سوکسینیک یک ماده رنگى به نام سیانین و ویتامینهاى ((آ)) و ((ث )) مى باشد. شاه توت از میوه هاى مغذى ، تصفیه کننده خون محسوب مى شود. نرسیده آن قابض و رسیده آن ملین است . در کشورهاى بالکان به برگ شاه توت اهمیت فراوان مى دهند و آن را مى جوشانند و جوشانده آن را به کسانى که بیمارى قند (دیابت ) دارند مى دهند تا آنها را معالجه کند. معالجه بیمارى قند در کشورهاى بالکان با جوشانده برگ شاه توت اهمیت و شهرت فراوانى دارد.
میوه شاه توت براى چه کسانى خوب است ؟
مصرف شاه توت براى بچه ها و دانشجویان که از امتحان خسته شده اند مفید است زیرا با مصرف آن کمبود املاح معدنى و ویتامیهاى ((آ)) و ((ث )) بدن آنها ترمیم مى گردد شاه توت وقتى کاملا رسید و شیرین شد خاصیت ملین پیدا مى کند و به رفع خستگى و یبوست مزاج کمک مى کند. مربا و مارمالاد شاه توت وقتى خوب تهیه شده باشد براى همان مصارفى که در بالا شرح دادیم عالى است .
آب شاه توت نرسیده را اگر در دهان غرغره کنند براى رفع برفک و آنژین و ورم دهان مفید است . وقتى با ماده رنگى شاه توت آغشته شد با شستشوى معمولى از بین نمى رود و براى پاک کردن آن باید برگ درخت شاه توت را به دست مالید و با آب شست تا رنگ شاه توت را از دست محو کند.
برگ شاه توت را وقتى در دست له کنید و با آن دست را بشویید کفى مانند کف صابون از آن پیدا مى شود شاه توت را هم حتى الامکان مثل توت وقتى شکم خالى است باید خورد والا اگر شکم پر باشد تولید گاز و نفخ خواهد کرد و اگر روى غذایى مثل ماست خورده شود شخص را به اسهال مبتلا مى سازد.
طریقه مصرف شاه توت
میوه شاه توت وقتى کاملا رسیده است براى یبوست مفید است .
وقتى شاه توت کاملا نرسیده است آب آن را مى گیرند. یک لیتر آب شاه توت کاملا نرسیده 20 تا 25 گرم اسید سیتریک دارد. در این حالت آن را مى جوشانند تا کمى غلیظ شود.
این شربت خاصیت قبض کننده دارد بدین جهت مواقعى که گلودرد مى گیرید و با آنژین مى شود یا در دهان برفک پیدا مى شود آنرا غرغره مى کنند.
برگهاى شاه توت را دم مى کنند و دمکرده آن را به عنوان دواى دیابت مصرف مى کنند و یا شیره برگهاى شاه توت را مى گیرند و براى معالجه دیابت 30 تا 50 قطره آن قبل از غذا مى خورند.
در آخرین تجزیه علمى که از شاه توت شده است این مواد دیده شده است : 1- آب : 75/84 درصد 2- مواد قندى : 19/9 درصد 3- اسید آزاد: 86/1 درصد. 4- مواد نشاسته اى : 39/0 درصد. 5- مواد پکتینى ، چربى ، املاح و سقز: 20 تا 30 درصد. 6- خاکستر: 57/0 درصد. مواد غیر محلول : 25/2 درصد. تانن ، سیانین (ماده رنگین )، اسید سوکسینیک و ویتامینهاى ((آ)) و ((ث )).
حکیم موفق الدین هروى در کتاب خود راجع به شاه توت مى نویسد:
اگر توت سیاه را خشک کنى و بکوبى آرد آن شکم ببندد و معده قوى گرداند و صفرا ساکن کند و معده پاک گرداند. شیره توت رسیده آماس گرم را که در دهان و گلو بود بنشاند.
مولف فرحنامه مى نویسد: شاه توت طبعش سرد و تر است ، صفرا بنشاند و گرمى ببرد

هندوانه
از کجا آمده است و چه خواصى دارد؟
هندوانه از میوه هایى است که سابقا فقط در تابستان آن را مى دیدیم ولى ایجاد راهها و توسعه کشاورزى در سراسر کشور تقریبا امروز در تمام فصول ما مى توانیم هندوانه تازه داشته باشیم زیرا در زمستان که هواى تهران سرد مى شود و اغلب برف مى بارد هندوانه تازه را از بندرعباس و کمى بعد از جیرفت مى آورند و طورى هندوانه به عمل مى آید که تقریبا مى توانیم در سراسر سال هندوانه تازه ببینیم .
در سالهاى اخیر تخم هندوانه را از آمریکا و آرژانتین آورده و در ایران کاشته اند که در نتیجه هندوانه هاى بزرگ و پر آبى به عمل مى آید که رنگ آن هم قرمز است و اگر خوب برسد خیلى شیرین است و گاهى قد آن به یک متر مى رسد. سابقا در تهران نوعى هندوانه داشت که به نام خانمى معروف بود تخمهاى آن خیلى ریز ولى گوشت آن پر آب و شیرین بود و بعلاوه از شریف آباد قزوین هم هندوانه هاى خوبى به دست مى آمد که در حال حاضر رفته رفته کم شده و شاید جاى آن را زراعت دیگرى گرفته است .
تاریخچه هندوانه
هندوانه را از قرن ها پیش از ظهور مسیح در کشورهاى حوزه مدیترانه مى کاشته اند و در آفریقاى جنوبى به حالت وحشى مى روید. هندوانه را وقتى پاره کنید به رنگ زرد یا قرمز است . داراى تخمه هایى به رنگ هاى مختلف و گوشتى شیرین و پر آب است در صحراى کالاهارى واقع در آفریقاى جنوبى هندوانه به حالت خودرو و وحشى مى روید و به قبایل و طوایفى که در آن نواحى زندگى مى کنند. این میوه خودرو از نظر آب آشامیدنى کمک مى کند زیرا مردم آن قبایل آب هندوانه را به جاى آب مشروب مى نوشند.
هندوانه در مجارستان و روسیه جنوبى و آمریکا زیاد کاشته مى شود. کشت آن در کلیه سرزمین هاى استوایى و نیم گرم متداول و معمول است و در ایران اسمى که به این میوه داده اند از هند گرفته شده و شاید میوه اى باشد که از سرزمین هند به کشور ما آمده است و کشت آن در ایران معمول است .
در حال حاضر در فصل تابستان در تمام نقاط ایران هندوانه به عمل مى آید و یکى از میوه هاى سنتى این کشور است که تقریبا همه مردم از فقیر و غنى آن را مى خورند.
آقاى هانرى لوکلر در کتاب خود مى نویسد که هندوانه از میوه هاى بومى آفریقا و دره رود نیل و احتمالا عربستان است . این همان میوه است که در کتاب مقدس مسیحیان به نام آباتیشیم نامیده شده و اسم عربى آن بطیخ یا (باتکا) مى باشد.
اشعارى که ویرژیل سروده است ثابت مى کند که هندوانه را رومیان قدیم مى شناخته اند. زیرا معروف است که یکى از صاحبان مسافرخانه در رم قدیم براى این که مسافرى رهگذر را در مسافر خانه خود جلب و نگهدارى کند تمام میوه ها را به او نشان داد تا مجذوب آن شود وقتى هندوانه را به او نشان داد آن مسافر مجذوب این میوه شد و مدتى طولانى به خاطر آن در این مسافرخانه اقامت داشت .
اعراب درباره هندوانه مطالب زیادى گفته و نوشته اند.
عبدالرزاق جزایرى مى نویسد که پیامبر اکرم براى هندوانه اهمیت خاصى قائل بود و عقیده داشت که اگر هندوانه را قبل از غذا بخورند بدن را شستشو داده و مرض را از جسم دور مى کند.
جنگجویان صلیبى ، هندوانه را از فلسطین به اروپا آوردند و آن با به نام خربزه فلسطینى معروف کردند. فرهنگ دارویى قرن وسطى درباره هندوانه این طور مى نویسد:
((خربزه هاى فلسطین که به نام خربزه سارازن هم معروف است این خاصیت را دارد که براى دفع حرارت کسانى که زیاد در معده شان گرمى شده است و یا تب کرده اند مفید است و مصرف آن تجویز مى شود.)) سربازان ناپلئون وقتى به مصر رفتند با این که در اثر مصرف زیاد هندوانه مبتلا به دل درد و اسهال شدند با این حال ناپلئون به یکى از فرماندهان بزرگ فرانسه گفته بود که هندوانه هاى مصر موجب رفع عطش سربازان ما در این سرزمین گرم و آفتابدار شد و شاید یکى از علل بزرگ پیروزى ما در مصر باشد و ما به این میوه دره نیل خیلى مدیون هستیم . بوته هندوانه نازک و حقیر است . به روى زمین مى خزد و از آن گلهاى کوچکى پیدا مى شود که از آن گل هندوانه که در ابتدا در اندازه یک فندق است پدیدار گشته رفته رفته بزرگ مى شود و آدمى وقتى به آن نگریست تعجب مى کند که چگونه از بوته اى حقیر میوه اى به این بزرگى به وجود مى آید.
از پوست هندوانه هاى کلفت و ضخیم خانم هاى خانه دار مرباى خوشمزه اى درست مى کنند و تخمه هندوانه را هم بو داده و به عنوان آجیل مصرف مى کنند.
اغلب ، هندوانه تا بریده و باز نشود نمى توان گفت که رسیده و شیرین است به همین علت است که به دختر و پسر جوانى که تازه مى خواهند ازدواج کنند و هنوز حقایق زندگى را درک نکرده و خود را آن طور که هستند نشان نداده اند مى گویند (مثل هندوانه در بسته اى هستند).
هندوانه داراى آب ، قند، املاح معدنى و ویتامین مخصوصا ویتامین مى باشد.

خیار
براى طراوت پوست صورت و دستهاى خود از خیار استفاده کنید.
با وسایل ارتباطى که امروز در دست داریم و وسعت ایران و مناطق مختلف و گوناگون که در کشور عزیز خود داریم خیار از سبزیهایى است که تقریبا در سراسر سال در دسترس ما قرار مى گیرد. زیرا تا فصل خیار منطقه اى در کشور تمام مى شود منطقه اى دیگر موقع برداشت محصول آن است به این ترتیب در چهار فصل سال تقریبا خیار را در دسترس خود داریم و این مزایا نصیب کسانى است که در حال حاضر زندگى مى کنند و در گذشته به علت عدم وسایل ارتباطى عصر حاضر از چنین مزایایى محروم بودند.
عناصر متشکله خیار
آنچه خیار را به وجود مى آورد عبارت است از ویتامینهاى آ و ب و ث گوگرد، منگنز، آهک ، موسیلاژ یا لعاب نباتى .
خواص خیار
خیار خنک است - خون را تصفیه مى کند. - اسید اوریک را حل کرده و ادرار آور است . بطور ملایم خواب آور است .
خیار پخته
خیار را اگر بپزند و بخورند براى کسانى مفید است که تحریکات روده اى دارند. خیار پخته براى طبایع صفراوى و دموى نیز مفید است .
خیار خام
خیار خام براى بعضى از اشخاص ثقیل و دیر هضم است این اشخاص براى اینکه خیار خام زود هضم مى کنند آن را قاچ قاچ کرده و نمک دریایى بر آن مى پاشند و بیست و چهار ساعت نى گذارند بماند تا آب آن خارج شود و بعد آن را مى خورند متاءسفانه با خروج آب خیار مواد اصلى و حیاتى آن از دست مى رود.
بهتر است چنین اشخاص خیار خام را به صورت سالاد با روغن زیتون و سرکه و نمک مصرف نمایند و یا با پوست آب آن را بگیرند و میل کنند. آب خیار و پوست آن سرشار از ویتامین ث مى باشد زیرا ((دکترهاورز))غذاشناس نامى جهان طى مطالعات و تجربیاتى که درباره خیار به دست آورده ثابت کرده است پوست خیار داراى بیشترین مقدار ویتامین ث آن مى باشد.
دکترهاورز در کتاب (چه باید خورد و چگونه باید پخت ) نوشته است آب خیار به مزاق عده اى شاید بى مزه باشد و باید آن را با آب سیب درختى و یا آناناس و یا هویج و یا کرفس مخلوط کرد. سالها است آب خیار را در معالجه کلیه مصرف مى کنند زیرا خیار کلیه ها را شستشو مى دهد و مفید است .
نقش خیار در زیبایى خانمها
خانمهایى که پوست صورتشان چرب است آب خیار را بگیرند و بجوشانند و بدون اینکه در آن نمک بریزند صورت خود را با آن شستشو و مالش ‍ دهند.
خانمهایى که مى خواهند از چین و چروک صورتشان جلوگیرى کنند باید برشهاى گرد خیار را روى صورت خود بگذارند و مدتى آن را به همان حال نگه دارند تا مواد حیاتى خیار جذب پوست صورت شده و از بروز چین و چروک صورت جلوگیرى کند.
جوشهاى قرمزى که در پوست پیدا مى شود با محلول شیر خام و خیار باید آنرا مالش داد تا برطرف شود.
در شیر نجوشیده ، یک خیار را گرد گرد ببرید و در آن بیندازند تا بخیسد بعد آن را مصرف کنید.
خانمها و دخترهایى که سوراخهاى بازى در پوست خود دارند باید به اندازه مساوى تخم خیار، کدو و تخم خربزه را جدا جدا بکوبند و به صورت پودر در آورند بعد یک قاشق سوپخورى از هر کدام را با خامه تازه یا شیر حل کرده و آن را به هم بزنند تا مخلوط یکسانى بوجود آید، بعد آن را به صورت ماسک روى صورت خود بگذارند و نیم ساعت آن را به همان حال نگه دارند و بعد از نیم ساعت ماسک را برداشته و صورت خود را با گلاب بشویند. خانمها و دختر خانمهایى که به طراوت پوست صورت خود علاقه دارند باید هر شب صورت خود را با شیر خیار پاک کنند.
براى تهیه شیر خیار باید پنجاه گرم بادام شیرین را پوست کنده و آن را در هاون بکوبند، وقتى خوب کوبیده شد دویست و پنجاه گرم آب خیار را که جوشانیده اید و سرد شده است کم کم روى آن بریزید و با پارچه نازکى آن را صاف کنید و دویست و پنجاه گرم الکل سفید و یک گرم عطر سرخ را به آن اضافه کنید و هر شب صورت خود را با آن پاک کنید تا پوست چهره شما به طراوت و درخشندگى برگهاى گل در آید.
اگر مى خواهید پمادى داشته باشید که براى ترک لبها، و یا ترکهایى که در دست و پا پیدا مى شود از آن استفاده کنید و زود هم موثر شود باید:
آب خیار که صاف کرده باشید سیصد گرم . پیه گوساله صد و پنجاه گرم گلاب سه گرم بوم دوتولو نیم گرم (tolu ,de ,baume) را تهیه کنید و همه این مواد را در هاون چینى که در داروخانه ها به کار مى برند بکوبید و با هم مخلوط کنید وقتى خوب مخلوط شد به صورت پمادى در مى آید و آن را در قوطى مخصوص پماد جا دهید و هر وقت به آن احتیاج داشتید از آن مصرف کنید

گوجه فرنگى
گوجه فرنگى چه خواصى دارد، در چه مواردى به کار مى رود و بهترین راه استفاده از آن چیست ؟ طرز تهیه چند نوع غذا، مربا، شربت و ترشى با گوجه فرنگى .
بیش از دویست سال نیست که در دنیاى تمدن گوجه فرنگى را شناخته اند و به خواص آن پى برده اند قبل از این تاریخ هم گوجه فرنگى را مصرف مى کردند ولى مصرف آن تواءم با احتیاط و ترس بود.
زیرا در قرون وسطى گوجه فرنگى را گیاهى سمى مى دانستند و کیمیاگران آن زمان از آن پمادى درست مى کردند و مثل مرهم بر روى زخم مى گذاشتند و یا وقتى مریضى احتیاج به دواى قى آورى داشت برگ و جوانه هاى بوته گوجه فرنگى را خرد مى کردند و به مریض مى خورانیدند و همچنین وقتى احتیاج به یک دواى سقط جنین داشت آن را به زنان حامله مى دادند تا بچه خود را سقط کنند.
مصرف میوه گوجه فرنگى در کشورهاى متمدن اروپا وقتى معمول شد که توانستند گوجه فرنگى را از صورت وحشى خودرو در آورند و آن را کشت و زرع کنند

بسیارى از تاریخ نویسان عقیده دارند که مورخین و گیاه شناسان عصر قدیم از زمانهاى بسیار قدیم گوجه فرنگى را مى شناخته اند و به زراعت آن آشنایى داشته اند. آنها مى نویسند گوجه فرنگى در چین قدیم ، در هند و چین و بعد از آن در مصر و عربستان کشت مى شده است و بعدها در ژاپن کشت آن معمول شده و انواع و اقسام مختلفى از آن به وجود آمده است . حتى خیال مى کنند که خرمالو پیوندى از گوجه فرنگى و انار و به است که امروز ما آن را به نام خرمالو مى شناسیم . بعضى از تاریخ نویسان دورتر رفته و به نوشته هاى ((پلین )) گیاه شناس اشاره مى کنند و مى گویند: او از گوجه فرنگى اطلاعاتى داشته و میوه آن را گاهى به نام فلفل و گاهى بادنجان اسم برده و آن را در آن ردیف طبقه بندى کرده است .
((شارل پلینوس )) که در سالهاى 1707 تا 1778 میلادى مى زیسته است گوجه فرنگى را به خوبى شناخته و خواص آن را براى غذا و دوا شرح داده است و از زمان اوست که گوجه فرنگى به خوبى شناخته شده و مصرف آن در دنیا تعمیم یافته است .
در ایران هم گوجه فرنگى بیش از صد و پنجاه سال نیست که شناخته شده و کشت آن تعمیم شده است . در صد سال پیش به جاى گوجه فرنگى به آن بادنجان فرنگى مى گفتند و ((شلیمر))در کتاب خود آن را بادنجان فرنگى نوشته است .
گوجه فرنگى سرشار از ویتامین ((آ)) و ((ب )) و ((ث )) و داراى آهن ، املاح معدنى بى شمار و مخصوصا فسفور و بروم است .
گوجه فرنگى اشتها آور و خنک است و بدن را در مقابل امراض عفونى و کمبود ویتامین ((ث )) حفظ مى کند.
چون گوجه فرنگى از غذاهاى ممتاز است و مصرف آن نیرو و نشاط مى بخشد باید در فصل گوجه فرنگى آن را به عنوان عصرانه با نان و پنیر به بچه ها بدهید تا آن را خام و مثل سیب درختى بخورند و به این ترتیب پوست و دانه هاى آن به هضم غذا کمک مى کند و مثل جارو مدفوعات روده ها را وادار به تخلیه مى کند.
گوجه فرنگى خام کاملا نرسیده ، کمى ثقیل است و براى هر معده اى مناسب نیست ولى براى این که با خوردن گوجه فرنگى خام دچار دل درد نشویم باید رسیده و شیرین آن را بخوریم .
توصیه شده است که گوجه فرنگى را نباید در روغن زیاد سرخ کنیم و بپزیم زیرا سنگین مى شود و باید در این مورد آن را در آب جوش بپزیم و یا روى آتش زغال ، به سیخ بزنیم و کباب کنیم و اگر احتیاج بود موقع مصرف کمى کره روى آن بگذاریم و بخوریم .
مدت زمان درازى گوجه فرنگى را براى اشخاصى که مبتلا به رماتیسم ، نقرس ، سنگ کلیه و مثانه بودند منع مى کردند چون معتقد بودند مقدار زیادى اسید ((اوکسالیک ))دارد ولى اخیرا با آزمایشهاى دقیقى معلوم کردند که در یک کیلو گوجه فرنگى بیش از سه میلى گرم اسید اوکسالیک وجود ندارد و این مقدار به هیچ وجه قابل توجه نیست . اگر در روز چند لیوان کوچک آب گوجه فرنگى خام را بخورند ادرار آور مفیدى است و اگر آن را به اندازه مساوى با آب کرفس مخلوط کنند نوشابه اى مقوى و نیروبخش به دست خواهند آمد. گوجه فرنگى رسیده و خام به عنوان غذاى اشتها آور مصرف مى شود و شما مى توانید آن را با خیار و سبزیهایى هم به صورت سالاد تهیه و مصرف کنید.

هویج
چه ویتامینهایى دارد و چگونه باید به کار برده شود؟
هویج از سبزیهاى گرانبها براى انسان است .
قسمتهاى قابل مصرف هویج : گوشت ، آب (آب هویج ) برگهاى سبز آن و تخم هویج مصرف مى شود.
موادى را که تاکنون در هویج با تجزیه هاى علمى شناخته اند:
ویتامین آ (به مقدار زیاد) ویتامین ب و ث و پرو ویتامین آ که به نام (کاروتن ) است قند که سه تا هفت درصد وزن هویج است . قند هویج از نوع لووولوز و اکستروز مى باشد که فورا جذب خون شده و هضم مى شود.
املاح معدنى مثل آهن (گاهى تا هفت درصد) فسفر، کلسیم ، سدیم ، پتاسیم ، منیزیوم ، آرسنیک ، منگنز، گوگرد، مس ، بروم و یک اسانس به نام (کاروتین ) آسپاراژین ، دوکارین مى باشد.
خواص هویج
1- مقوى است 2- املاح معدنى تولید مى کند. 3- ضد کم خونى است (تعداد گلبولهاى قرمز خون و هموگلوبین را زیاد مى کند). 4- عامل رشد است 5- دوست بزرگ رودهاست کار رودها را تنظیم مى کند، ضد اسهال و در عین حال ملین است ) ضد عفونت روده ها و التیام دهنده زخم روده هاست . 6- ضد عفونت معده و التیام دهنده زخم معده است . 7- تصفیه کننده خون است . 8- صفرا را رقیق مى کند. 9- سینه را نرم مى سازد. 10- ادرار را زیاد مى کند. 11- اشتها مى آورد. 12- خنک است . 13- پوست را ترمیم مى کند. 14- مصونیتهاى طبیعى مى آورد. 15- کرم کش ‍ است . 16- ضد نفخ است . 17- التیام دهنده زخم است .
چه کسانى در چه مواردى باید هویج را بخورند:
1-کسانى که ضعف دارند، اختلالات رشد دارند، دچار کمبود املاح معدنى شده اند و نرمى استخوان گرفته اند، کرم خوردگى دندان پیدا کرده اند.
2- کسانى که کم خون هستند.
3- کسانى که آنتروکولیت دارند و یا دچار عفونت روده ها شده اند.
4- اشخاص بزرگ و بچه ها وقتى دچار اسهال شده اند.
5- کسانى که بواسیر دارند.
6- کسانى که یبوست دارند.
7- کسانى که اولسر اثنى عشر در معده دارند.
8- کسانى که عفونت ریوى مثل سل ، برونشیت مزمن و آسم دارند.
9- کسانى که رماتیسم ، نقرس و یا شن کلیه و یا کیسه صفرا دارند.
10- کسانى که نارسایى کبد و صفرا دارند، هویج با آرتیشو اغلب درمان عالى و ممتازى است .
11- کسانى که زردى و یرقان دارند.
12- بچه هایى که از نظر شیر مادر در مضیقه هستند.
13- کسانى که امراض جلدى دارند.
14- کسانى که کرم کدو دارند.
15- کسانى که مى خواهند از پیرى و چین و چروک پوست جلوگیرى کنند.
چگونه مصرف کنند:
- آب هویج از پنجاه تا پانصد گرم در هر روز باید در موقع صبح ناشتا و یا مواقع خواب مصرف شود. معمولا هر کسى اگر هر روز یک لیوان آب هویج بخورد براى او مفید خواهد بود.
- براى بچه هاى شیرخوار باید آب هویج را با آب مخلوط کرده و به جاى شیر به آنها داد.
- اگر آب هویج را خالص یا با شیر بنوشند براى کسانى که عفونتهاى ریوى ، آسم یا گرفتگى صدا دارند مفید است .
- براى رفع یبوست باید یک کیلو هویج را دو ساعت در یک لیتر آب بجوشانند و در آسیاى سبزیها له کنند و بخورند.
- بچه ها وقتى اسهال دارند باید به آنها سوپ هویج داد.
باید نیم کیلو هویج را ریز ریز کرد و در یک لیتر آب آنقدر جوشانید تا هویج نرم شود و بعد آن را در آسیاى سبزیها نرم و به صورت پوره در آورد و آب جوشیده در آن ریخت تا به وزن یک لیتر در آید و دو قاشق قهوه خورى نمک یددار در آن ریخت و آن را در یخچال نگهدارى کرد و در مدت بیست و چهار ساعت به آنها داد.
آب سوپ هویج را باید به وسیله شیشه شیر به آنها داد و اگر سفت است باید با قاشق به بچه ها خورانید.
بعد از پنج یا شش روز باید مقدار هویج را از پانصد گرم به صد گرم تقلیل داد و به جاى آن شیر را اضافه کرد.
بچه هایى که روده اى حساس دارند باید شیر آنها را قطع کرد و به جاى آن باید دویست گرم هویج را ریز کرده و در یک لیتر آب جوشانیده و به صورت سوپ در آورده و به آنها بدهید.
بچه هایى که هنوز سه ماهه نشده اند و اسهال گرفته اند باید یک قسمت سوپ هویج یک قسمت شیر مادر به آنها داد ولى وقتى به سه ماهگى رسیدند باید یک قسمت سوپ و دو قسمت شیر به آنها داد.
مى توانید به بچه هاى شیرخوار که اسهال گرفته اند آب هویج خام را به جاى سوپ بدهید.
دم کرده تخم هویج به مقدار یک قاشق قهوه خورى براى یک فنجان آب جوش مقوى ، اشتها آور، مدر، ضد قاعدگى مى باشد.
به مقدار یک تا پنج گرم تخم هویج ضد نفخ است .
آب هویج براى شستشوى صورت و دست خانمها محلول زیبایى است که مثل آب خیار، کاهو، گوجه فرنگى و توت فرنگى پوست را نرم کرده و از بروز چین و چروک جلوگیرى مى کند.
از هویج پمادى ساخته اند که به نام پماد کاروتن معروف است .
آنچه باید درباره هویج بدانید
1- هیچ وقت هویج را پوست نکنید زیرا پوست هویج داراى مواد سرشارى از املاح معدنى و ویتامین هاست و طعم و مزه لذیذى هم دارد.
براى شستن هویج برسى به آن بکشید و زیر آب شیر نگهدارید و بشویید.

 2- براى اینکه بچه ها زودتر دندان در آورند هویج کوچکى به آنها بدهید تا آن را گاز بزنند و به لثه دندانهاى خود بمالند.
3- براى سوپ سبزیها هویج را نباید از نظر دور داشت زیرا سوپ سبزیها مخصوصا سوپ هویج مقوى است و کمبود املاح معدنى را بر طرف مى کند و یک خاصیت بزرگ آن این است که چاق نمى کند. خانمهایى که از چاقى مى ترسند مى توانند با اطمینان خاطر سوپ سبزى هویج بخورند.
4- چندین سال است روسها در روسیه شوروى از هویج ماده جدیدى استخراج کرده اند به نام دو کارین این ماده گرانبها در باز کردن رگها مخصوصا شریانها موثر است .
5- هویج گلبولهاى قرمز خون و هموگلوبین خون را افزایش مى دهد. در نتیجه رنگ و روى سالم و طراوت جوانى را باز مى گرداند. کیست که نخواهد رنگ و روى سالم و طراوت جوانى داشته باشد

خواص پوست سیب بیشتر است یا خود سیب؟
میوه ها انواع و اقسام فراوانی دارند که از میان آنها، برخی دارای مزیت های بیشتری از نظر مواد حیاتی و خواص غذایی هستند که سیب نیز از این نوع میوه هاست. سیب، دارای فواید فراوانی است. از امام صادق(ع) روایت شده که بهتر از سیب، تب بری نداریم.خوردن یک سیب در روز، همیشه ما را از دکتر بی نیاز می کند. سیب دارای آهن، آب، پروتئین، چربی، کلسیم، مس، فسفر و ید است که ید آن برای تقویت غدد مفید است. این میوه همچنین دارای ویتامین A، B، C، B2 ، E و نیکوتیل است.سیب مسواک طبیعی دندان است، دندانها راسالم و دهان را ضدعفونی می کند. کسانی که از بوی بد دهان رنج می برند، می توانند باسیب آن را برطرف کنند.
سیب تقویت کننده فکر است. ترشی سیب،ترشح غدد، بویژه بزاق را زیاد می کند.پوست سیب ۵ برابر سیب ویتامین دارد.آب سیب اطفال و شیرخواران را صبور می کند. سیب مقوی قلب، پاک کننده معده، تصفیه کننده خون و یاری دهنده ریه است. سیب دارای خاصیت ضدعفونی کننده بوده و اثر ضدعفونی کننده سیب کال از رسیده آن بیشتر استنمک طعام سیب از همه میوه ها کمتر است و برای مبتلایان به اوره مفید است. سیب سنگ کیسه صفرا و کلیه ها را حل می کند. برای بیماران کبدی نیز مفید است. اسهال را به خوبی معالجه می کند، برای مبارزه با دل به هم زدگی، پیچش دل و استفراغ، کوه گرفتگی، دریازدگی و هوازدگی و همچنین برای زنهای باردار بسیار اثر مطلوب دارد.سیب در معالجه مرض چاقی مؤثر است. سیب برای مبتلایانبه بیماری مفاصل نیز تجویز می شود. خاصیت خنثی سازی سم دارد و برای مجاری ادرار وسینه درد نافع است. همچنین از پخته آن برای هضم غذا و از بین بردن سوءهاضمه می تواناستفاده کرد

خواص آب هندوانه

یک لیوان آب هندوانه ‌‌٢٠ درصد نیاز روزانه به ویتامین C را تامین می‌کندهندوانه برطرف کننده التهاب و عطش، سازنده و رقیق کننده خون و به

خاطر دارابودن سلولز زیاد دیر هضم و نفاخ است. به گزارش ایسنا هندوانه منبع غنی ویتامین A) به شکل بتاکاروتن ) و ویتامین C است. این میوه

پرفایده التهاباتی را که دربیماریهایی نظیر آسم، تصلب شرائین، سرطان روده و التهاب مفاصل وجود دارد، از بینمی‌برد. همچنین منبع خیلی خوبی

از آنتی اکسیدان کاروتنوئیدی بنام لیکوپن است. لیکوپن یک رنگدانه شیمیایی است که باعث ایجاد رنگ قرمز در هندوانه می‌شود و اثراتضد اکسیدانی قوی دارد. این آنتی اکسیدان به تمامی نقاط بدن رفته و رادیکال‌های آزادرا خنثی می‌کند. رادیکالهای آزاد مولکولهایی هستند که باعث تخریب بسیاری ازبافت‌های بدن می‌شوند. از جمله اثرات تخریبی رادیکالهای آزاد در بدن می‌توان به اینموارد اشاره کرد:

1- باعث اکسیده شدن کلسترول می‌شوند، در نتیجه کلسترول به دیوارهرگهای خونی می‌چسبد و می‌تواند باعث بروز حملات قلبی و سکته شود.

2- باعث انقباض وبسته شدن راههای تنفسی و در نتیجه تشدید حملات آسم می‌شوند

3- باعث افزایشالتهابات ناشی از استئوآرتریت1 و آرتریت روماتوئید

2 می‌شوند، در نتیجه تخریب مفاصلرا در این شرایط بیشتر می کنند.

4- باعث آسیب سلولهای دیواره روده و تبدیل آنها بهسلولهای سرطانیمی‌شوند. خوشبختانه ویتامین C و بتا کاروتن بعنوان آنتی اکسیدان هایقوی

( که هر دو در هندوانه به مقدار فراوان وجود دارند)، رادیکال های آزاد رابهدام انداخته و از اثرات مخرب آنها در بدن جلوگیری می کنند. یک لیوان

آب هندوانه 20درصد نیاز روزانه به ویتامین C و 14 درصد نیاز روزانهبه ویتامین A را تامین می‌کند. این میوه به دلیل دارا بودن ویتامین‌های (آ) و

(ث)، برای افراد گرم مزاج بسیار مفید است؛ معده را تقویت کرده و بهکسانی که ناراحتی معده دارند، مصرف آب آنتوصیه می‌شود. خوردن

هندوانه در ناشتا مناسب نیست و بهتر است که بعد از غذا میلشود. مغز تخمهندوانه از بین برنده کرمهای موجود در معده و روده بوده و پوست سفیدهندوانه برای زخم گلو و دهان بسیار مؤثر است. هندوانه با 92 درصد آببرای کلیه مفیداست. پزشکان قدیم از جمله ابن‌سینا برای بیماریهای کلیه خوردن هندوانه را تجویزمی‌کردند

ریواس
ریواس مقدار زیادى آهن و منیزیم در خود دارد. همچنین داراى ویتامین هاى ب و ث مى باشد.
کمپوت ریواس علاوه بر خواص ملین بودن متعادل کننده تغذیه و مقوى و سازنده نیز مى باشد. ریواس معده را تقویت و کبد را تحریک مى نماید.
اگر بتوان آب ریواس را بدست آورد بهتر است روزى نصف یا یک فنجان آنرا(بر حسب میزان تحمل و سن شخص ) همراه با عسل یا قند نیشکر بنوشند.گرد ریشه ریواس را معمولا در ساختن داروهاى ملین به کار مى برند

کشمش
کشمش یکى از نیروبخشهاى درجه یک به شمار مى رود زیرا کلیه آب محتوى در انگور به قند و مواد ئیدروکربنه تغییر شکل یافته است . کشمش ‍ غذاى بسیار مغذى است که در فصل سرما که مبادلات ارگانیسم کند مى شود بیشتر مورد استعمال پیدا مى کند. انگور خشک پاره اى از خواص ‍ را که در حالت تازگى داراست از دست مى دهد لیکن بسى شیرین تر و نرم کننده تر بوده و ریه را نرم و صاف مى کند. کشمش را بطور طبیعى مصرف مى کنند یا آنکه به بعضى غذاها اضافه مى نمایند. در موارد یبوست نیز مى توان از کشمش پخته استفاده نمود. براى کودکان کشمش ‍ یک تنقل بسیار مفید و با ارزشى است

آلو
آلو به سبب دارابودن قند و مواد ئیدروکربنه بسیار نیروبخش و مقوى است و به علت اسیدهاى آلیه اى که در این میوه وجود دارد ترشح و دفع ادرار را افزایش داده و سلولز موجود در آن از شخص رفع یبوست مى کند. آلو نه فقط براى رفع یبوست بسیار مفید است بلکه براى مبتلایان به نقرس ، روماتیسم و تصلب شرائین و درمان کمخونى و ضعف و بیحالى و خستگى مفرط نیز داروى شفابخش به شمار مى آید.
آلو به سبب منیزیم و فسفرى که دارد محرک سلسله اعصاب بوده و به این دستگاه حیات تازه اى مى بخشد. علاوه بر آن کار کلیه ها را نیز آسان مى سازد.
این میوه را بایستى صبح ناشتا و در ابتداى هر غذا مصرف نمود. براى آنکه اثر بیشترى داشته باشد دو یا سه لیوان آب آلو نیز همراه با آن بنوشند.
غذاهائى که با آلو پخته و تهیه شود بسیار مقوى بوده و به سبب دارا بودن املاح فسفر و اکسیداز بر روى اعصاب اثر نیکو مى بخشد. بعلاوه براى مبتلایان به یبوست و بواسیر مصرف این گونه غذاها توصیه مى شود. بهتر است آلو را به مدت 12 ساعت در آب سرد خیس کرده سپس میل نمایند.
لازم است به کودکانى که شیرینى یا شکلات مى خواهند بجاى آن چند آلوى خشک یا خیس کرده بدهند

خربزه ، طالبى
وجود مقادیر زیاد قند در این نوع میوه بخوبى قدرت و خاصیت تقویت کنندگى شان را بر روى سل ریوى و کمخونى هاى گوناگون مدلل مى سازد و به سبب سرشار بودن از ویتامین آ یکى از احیا کنندگان سلولى و در نتیجه از عوامل تجدبد جوانى به شمار مى رود.
کلیه مواد میوه جات این خانواده داراى خواص ملین و مدر مى باشند بدین سبب در مورد مبتلایان به نقرس ، روماتیسم ، بواسیر و نیز کسانى که دچار یبوست و یا احتباس ادرار یا سنگ مجارى ادرار مى باشند توصیه و تجویز شده و همه روزه مورد استفاده تعداد کثیرى از بیماران قرار مى گیرد.
از گوشت خربزه به صورت یک ماده ضد تورمى و به شکل ضماد در موارد سوختگیهاى جزئى و یا تورم پوست بدن به کار گرفته مى شود.

تقدیم به هموطنان عزیز وگرامی

www.kongfu-ksf.blogsky.com

سایت فوق آدرس مکاتبه و ارتباط با این حقیر میباشد.