فلسفه هنرهای رزمی

 فلسفه هنرهای رزمی

هنرهای رزمی به دو بعد هنر و دانش دلالت دارند. کلمه ی هنر به عنوان فعالیت ایجاد چیزهای زیبا شناخته شده است و کلمه ی علم به عنوان فعالیت روش شناسی، نظم و مطالعه معرفی شده است. هر دوی آن تعاریف درست هستند و من یک جمله را در اینجا بیان می کنم." هنر اشتیاقی است که با نظم دنبال می شود و دانش دارای اصولی است که با اشتیاق دنبال می شود" . هنرهای رزمی راهی به سوی خودشناسی و بیان زیبایی هستند.

هنرجوی هنرهای رزمی باید عالم و هنرمند باشد. او باید شروع به یادگیری سنت ها ، نظریه ها، اصول، قوانین و تکنیک ها برای استعداد هنری اش بکند. سپس ان ها را با اشتیاق و نظم خاص اجرا کند و آگاهی کامل بر کاری که انجام می دهد داشته باشد. با بینشی عالی از هنرهای رزمی می توان به یک استاد کارکشته تبدیل شد.

سه گانگی هنرهای رزمی

برای دیدن همه مطالب به ادامه مطلب بروید. 

 فلسفه هنرهای رزمی

هنرهای رزمی به دو بعد هنر و دانش دلالت دارند. کلمه ی هنر به عنوان فعالیت ایجاد چیزهای زیبا شناخته شده است و کلمه ی علم به عنوان فعالیت روش شناسی، نظم و مطالعه معرفی شده است. هر دوی آن تعاریف درست هستند و من یک جمله را در اینجا بیان می کنم." هنر اشتیاقی است که با نظم دنبال می شود و دانش دارای اصولی است که با اشتیاق دنبال می شود" . هنرهای رزمی راهی به سوی خودشناسی و بیان زیبایی هستند.

هنرجوی هنرهای رزمی باید عالم و هنرمند باشد. او باید شروع به یادگیری سنت ها ، نظریه ها، اصول، قوانین و تکنیک ها برای استعداد هنری اش بکند. سپس ان ها را با اشتیاق و نظم خاص اجرا کند و آگاهی کامل بر کاری که انجام می دهد داشته باشد. با بینشی عالی از هنرهای رزمی می توان به یک استاد کارکشته تبدیل شد.

سه گانگی هنرهای رزمی

 بهبود بدن، ذهن و روح از اهداف اصلی هنرهای رزمی هستند. این ها سه جنبه خاص از هنرهای رزمی هستند که هر شخصی با کار در هنرهای رزمی به بهبود آن ها خواهد رسید. اولین جنبه ، یعنی بهبود بدن با تمرینات فیزیکی آموزش داده شده در هنرهای رزمی به دست می آید. تمرینات شدتی هنرهای رزمی سبب افزایش قدرت، تحمل، انعطاف پذیری و آرامش می شوند. همچین تکرار اصول و تکنیک های پیشرفته ی هنرهای رزمی، سبب بهتر کردن توانایی فیزیکی و روحی حرکات می شود.

 ذهن از طریق آموزش ذهنی هنرهای رزمی بهتر می شود. دروس مدیتیشن سبب تمرکز ذهنی هنرجویان می شوند و ان ها با روش های هماهنگ کردن افکار و حرکات اشنا می شوند. همچنین هنرجو با روش های تمرکز ذهنی و آرام سازی آشنا می شود. تمرینات ذهنی به شیوه هایی فعال در شنیدن، خواندن و فکر کردن آموزش داده می شوند. هنرجویان فقط محدود به یادگیری هنرهای رزمی نیستند بلکه درباره ی تاریخچه، فلسفه، قانون، علم، طب و هر گونه موضوع مرتبط با هنرهای رزمی آشنا می شوند.

 با دنبال کردن فلسفه و آرمان های هنرهای رزمی با جنبه ی روحی آشنا می شوید. تمرین در هنرهای رزمی ، پیشه ای برای بهبود فردی است. فقط  داشتن ذهن و بدن قوی کافی نیست و هنرجو باید برای تقویت روحیه هم تلاش بکند. او باید دارای هدفی واحد در زندگی اش باشد و پایه ای از باورهای درست را در زندگی اش ادامه بدهد. هنرجوی هنرهای رزمی فروتن و بی باک است و نمی تواند در برابر بی عدالتی دیگران سکوت کند. اشخاص با بهبود آن سه بعد به یک هنرجو و شخص کامل تبدیل می شوند و در نهایت به درجه ی استادی هم خواهند رسید. یک هنر جو باید به صورت برابر به  آن سه جنبه توجه کند چون به تعادل کافی در زندگیش خواهد رسید.

تشریفات و مرسومات هنرهای رزمی

 هنرهای رزمی با گذشت زمان دارای سنت ها و فرهنگ های مختلفی شده اند. آن ها  در کشورهای زیادی به محبوبیت رسیده اند و هر یک دارای سبک مختلفی هستند. سنت های زیادی از کشور کره پدید آمده اند و شمار زیادی از آن سنت ها در هنرهای رزمی به کار گرفته شده اند.

حالات احترام و تعظیم

اشخاص زیادی نسبت به حالت احترام هنرهای رزمی دچار سوء تفاهم می شوند. حالت احترام در هنرهای رزمی به معنی احترام می باشد و نشانه ای از اطاعت و ستایش نیست. حالت احترام به معنی اعتماد شما به طرف مقابل است. بنابراین آن حالات فقط جنبه ی احترام دارند و اصلا به منظور ستایش و اطاعت نیست.

 یونیفرم ها

اولین یونیفرم ها، همان لباس های عادی مردم چین، کره، اوکیناوا و ژاپن بوده است. تا اینکه Jigaro Kano (جیگارو کانو) در اواخر دهه ی 1800 لباسی راحت به هنرجویانش داد تا در هنگام مبارزات بتوانند به آسانی حرکت کنند و لباس هایشان پاره نشود. آن یونیفرم ها به تدریج تغییر کردند و به یونیفرم های عصر حاضر تبدیل شدند.

کمربندها

هنرجویان و اکثر مردم درباره ی کمربندها و رنگ های مختص به آن ها سردرگم هستند. کمربند در بسیاری از کشورها به منزله ی رتبه نیست. و باز هم دکتر کانو شخصی بوده است که رنگ های مختلف کمربند را برای نشان دادن رتبه ها معرفی کرد. او آن کار را برای تشخیص اسان رتبه های مختلف در مسابقات انجام داد. در سیستم های مختلف از رنگ های مختلف استفاده می شود. در شمار زیادی از هنرهای رزمی از کمربند استفاده نمی شود ولی به جای آن از شال بند استفاده می کنند. در گذشته در هنرهای رزمی ژاپنی از رنگ سفید کمربند استفاده می شد. رنگ سفید کمربند با گذر سال های متمادی لکه دار و کثیف می شد و در نهایت به رنگ سیاه درمی امد.

ارتقا

شما بعد از دو تا سه ماه تمرین به اولین رتبه در آن سبک خواهید رسید. معنی رتبه چیست؟ آیا به معنی این است که به دانش کامل از ان سبک رسیده اید؟ خیر. ارتقای رتبه به معنی این است که شما دانش کافی برای وارد شدن به سطح بعدی را دارید. بنابراین آزمون ارتقا برای ضمانت وارد شدن شما به یک سطح جدید گرفته می شود.

 رتبه ها

معمولا بعد از سه تا پنج سال کار کردن در هنرهای رزمی به دریافت کمربند مشکی نائل خواهید شد. ولی باز هم به عنوان یک تازه کار محسوب می شوید ، چون شمار زیادی از هنرهای رزمی دارای ده درجه ی کمربند مشکی هستند. معمولا در هنرهای رزمی کره اگر موفق به دریافت درجه ی یکم، دوم و سوم شوید، می توانید به عنوان مربی زیر نظر استاد برتر کار بکنید. اگر موفق به دریافت درجه ی 4 ،5 و 6 کمربند سیاه شوید به عنوان استاد شناخته می شوید. با به دست اوردن درجه ی 7، 8 و 9 هم به عنوان استاد اعظم کار می کنید و می توانید به تدریس فنون رزمی و مکتب فکری خود بپردازید. البته ذکر این نکته لازم است که افراد زیادی هم ادعا کرده اند که درجه ی دهم کمربند مشکی بعد از مرگ هنرمند هنرهای رزمی به عنوان افتخار به وی داده می شود.

 KIHAP  (فریاد)

فریادهای استفاده شده در هنرهای رزمی به عنوان عملگرهایی مهم شناخته شده اند. KIHAP به معنی یکی کردن انرژی معنوی درونی هنرجو با انرژی فیزیکی خارجی می باشد. کلمه ی KIHAP  از دو کلمه ی کره ای ترکیب شده است. ki به معنای انرژی و hap به معنای ترکیب و هماهنگی است. بنابراین Kihap به معنی ترکیب و هماهنگی انرژی یا قدرت است. از Kihap ها در فرم ها، مبارزات، دفاع شخصی، شکستن و فعالیت های دیگر استفاده می شود. از آن ها برای یکی کردن انرژی های فیزیکی و روحی هنرجو استفاده می شود. kihap ها برای اطمینان از سفت شدن ماهیچه های شکمی و مقاومت در برابر ضربه مورد استفاده قرار می گیرند. آن فریاد ها را می توان به عنوان تکنیک های دفاع شخصی هم در نظر گرفت چون باعث متوقف شدن حمله ی رقیب برای مدت زمان کوتاهی می شوند.

 فرم ها

الگوها ( فرم ها) در کره به عنوان پومسه و Hyung شناخته شده اند. آن ها حرکاتی از پیش تعیین شده برای تمرین هنرجویان هستند و تکنیک های استانداری در مدارس هنرهای رزمی هستند. به هنرجویان در کلاس ها نحوه ی توجه و تمرکز بر روی حرکات آموزش داده می شود. هنرجویان در هنگام تمرین باید یک رقیب را تصور کنند.

 شکستن

 بخش موردعلاقه نمایش هنرهای رزمی برای بسیاری از افراد، شکستن آجر است. شکستن آجر در هنرهای رزمی به منزله ی هماهنگی ذهنی و فیزیکی است. اگر شخصی توانایی شکستن اجسام را پیدا کند، باید شدیدا در آن کار ممارست داشته باشد. پس فلسفه ی شکستن اجسام سخت در هنرهای رزمی در این است که به تمرکز و هماهنگی ذهنی و بدنی رسیده اید.

 مبارزات

مبارزات شامل دو نوع از پیش تعیین شده(one-step) و مبارزات فول کنتاکت( full-contact) هستند. ما در هنرهای رزمی به قصد برنده شدن یا ضربه به حریف نزاع نمی کنیم ، بلکه برای بهبود تکنیک ها و از بین بردن محدودیت ها تلاش می کنیم.

مسابقات

مسابقات هنرهای رزمی دارای جذابیتی فوق العاده هستند و نمایشی از جنبه ی ورزشی ان ها هستند. تزکیه ی نفس و دفاع شخصی از بردن جایزه در آن مسابقات مهم تر است.

خشونت

هنرهای رزمی به دلیل خشونت به کار برده شده در آن ها مورد انتقاد هستند. گاها سوء استفاده از تکنیک های هنرهای رزمی سبب صدماتی جبران ناپذیر شده است. به همین دلیل مربیان باید در انتخاب هنرجویان خیلی محتاط باشند. هنرهای رزمی برای دفاع شخصی، کنترل فردی و اعتماد به نفس مقرر شده اند.